تعیین موقعیت بهینه ی فضا – مکانی پارکینگ های طبقاتی با رویکرد MCDM-GIS (منطقه 6 شهرداری تهران)

پارکینگ ها به عنوان یکی از مهم ترین زیرساخت ها ی شهری نقش عمده‌ای در کاهش پارک حاشیه‌ای و روانی ترافیک ایفا می‌کنند. امروزه در کلانشهرها به علت محدودیت زمین و فضا با ایجاد پارکینگ‌ها‌ی طبقاتی مدیریت بهینه‌ درجهت افزایش خدمات‌دهی به حجم زیادی از وسایط نقلیه اعمال می شود، پارکینگ‌ها‌ی طبقاتی زمانی می‌توانند کارآیی لازم را داشته باشند که از مکان‌یابی بهینه‌ی فضا_مکانی برخوردار گردند. تهران و شبکه حمل ونقل آن در حال حاضر با مشکل اساسی کمبود پارکینگ جهت کاربری مسکونی و سایر کاربری ها روبرو بوده و بارگذاری فعالیت ها بدون توجه به این کاربری سبب گردیده که این مساله به تدریج به عنوان یک معضل شهری خود را بروز دهد.این مشکل در نقاط پرتراکم که از کاربری های چندگانه شهری به ویژه کاربری ادری- تجاری و گذران اوقات فراغت برخوردارند خود را به شکل حادی نمایان می سازد. منطقه‌ی شش تهران به لحاظ نقش فرامنطقه‌ای و عدم برخورداری از شبکه بزرگراهی علاوه بر عبورو مرور داخلی منطقه، پذیرای -حمل و نقل عبوری سایر مناطق نیز بوده و از طرفی دارای بالاترین کمبود پارکینگ در میان مناطق تهران ، به نسبت حمل و نقل موجود در آن و همچنین عدم مکان یابی بهینه پارکینگ های موجود می-باشد.دراین پژوهش به منظور مکان‌یابی بهینه‌ی پارکینگ‌ها‌ی طبقاتی درجهت کارایی بیش تر منطقه‌ی مورد مطالعه ابتدا مطالعات اولیه جهت شناسایی معیارهای تاثیر گذار بر انتخاب محل بهینه پارکینگ انجام، سپس در قالب تکنیک های تصمیم گیری چند معیاری( mcdm ) و با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی( a.h.p )، وزن‌دهی معیارها صورت پذیرفته وآنگاه با مدل تاپسیس( topsis ) به رتبه‌بندی محدوده‌های مناسب پرداخته شد در نهایت با ترکیب این مدل‌ها در سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) سه محدوده‌ی مناسب جهت احداث پارکینگ‌ها‌ی طبقاتی پیشنهاد گردید.