تاثیرشهر نورآباد ممسنی بر تحول الگوی جدایی گزینی در روستاهای پیرامون

در بررسی سوابق سکونتی جوامع روستایی ایران، ملاحظه می گردد که الگوهای جدایی گزینی و استقرار واحدهای سکونتی، برخاسته از روابط و مناسبات عشیره ای و متاثر از پیوندها و تعلقات قومی و زبانی است. به طوری که در روستاهای مورد مطالعه این پژوهش، وابستگی هر فرد به تعلقات و وابستگی های طایفه ای خاص، تعیین کننده محل استقرار واحد سکونتی متعلق به وی در روستا بوده است. اما امروزه به موازات تغییر و تحولات صورت گرفته در جوامع روستایی و مناسبات و پیوندهای روستا- شهری، در نتیجه گسترش بی رویه و بی ضابطه شهرها و اثرگذاری آن بر گسترش کالبدی-فضایی روستاهای پیرامون و ساختار کالبدی – فضایی آن ها و برخی عوامل دیگر، الگوی جدایی گزینی اجتماعی در سکونتگاه های روستایی، دگرگونی های زیادی را بخود دیده است و این مساله به ویژه در روستاهای واقع در پیرامون شهرها نمود عینی تری یافته است. در نتیجه این پژوهش که در روستاهای پیرامون شهر نورآباد ممسنی انجام گرفته، روشن شد که در اتر تحولات صورت گرفته در جریانات، روابط و مناسبات روستاهای مورد مطالعه با شهر نورآباد از یکسو، تحولات جمعیتی- کالبدی و فضایی متاثر از ورود مهاجرین و نیز نقش آفرینی سرمایه های شهری از سوی دیگر، الگوی جدایی گزینی اجتماعی در روستاهای مورد مطالعه به شدت متحول شده و از الگوی جدایی گزینی با ریشه های قومی و قبیله ای به جدایی گزینی مبتنی بر وضعیت اقتصادی و معیشت رسیده است. به نحوی که امروزه در این منطقه، استقرار واحدهای سکونتی بیش تر براساس وضعیت اقتصادی صاحبان آن انجام می گیرد و نقش تعلقات و پیوندهای قومی و قبیله ای در این زمینه به مراتب کم رنگ شده است.