آمایش ناحیه ای کشور براساس شاخص SOWT (مطالعه موردی: منطقه مرزی ایران و ترکمنستان)

در دنیای امروز منابع، از جمله مواهب گرانبها و کمیاب به شمار میآیند. به همین دلیل در چگونگی استفاده از اینگونه مواهب، میان فعالیت های گوناگون انسانی در محیط طبیعی مانند زراعت و باغداری، جنگل و مرتع، صنعت و معدن، شهر و روستا و... رقابت وجود دارد. تخصیص عادلانه و عاقلانه زمین به این فعالیت ها، از مباحث مهم در امور برنامه ریزی است که اصطلاحاً آمایش نامیده می شود. به عبارت دیگر آمایش، تنظیم رابطه میان انسان و فضا است و اصولاً فعالیت های انسانی در فضا را شامل می شود و هدف از تنظیم این رابطه، بهره برداری منطقی از کلیه امکانات به منظور بهبود وضعیت مادی و معنوی جامعه در طول زمان است.نظر به اینکه رابطه آمایش و برنامه ریزی ناحیه ای در واقع فرایندی است که از برهم کنش کارکردهای طبیعی و انسان ساخت در فضای جغرافیایی شکل می گیرد، با چنین نگاهی به آمایش و برنامه ریزی ناحیه ای در مرز جمهوری اسلامی ایران و کشور ترکمنستان این مقاله تدوین گردیده است.