بررسی نقش الگوی بافت شهر در کاهش آسیب های کالبدی ناشی از زلزله نمونه موردی: شهرک غرب و درکه (منطقه 2 شهر تهران)

علی رغم پیشرفت های شگرف انسان در تکنولوژی، زلزله همچنان پدیده ای غیر قابل پیش-بینی بوده که هرگونه بی توجهی در چگونگی مقابله با آن آسیب های زیادی را به سکونتگاه های انسانی وارد می سازد. دانش شهرسازی به سبب گستردگی و تنوع مباحث خود می تواند نقش موثری را در کاهش آسیب های ناشی از زلزله ایفا نماید. هدف مقاله حاضر شناخت مسایل و مشکلات موجود در زمینه ی الگوهای رایج بافت شهری و چاره اندیشی نسبت به مشکلات ناشی از آن در برابر زلزله است. روش انجام این پژوهش، برگرفته از نتایج بررسی های توصیفی- استنتاجی و کتابخان های طرح ریزی شده و روش تحلیلی آن استنتاجی- مدل سازی می باشد. همچنین از دانش های نوین gis2 و ahp3 در کنار معیارهای شهرسازی برای سنجش آسیب پذیری دو الگوی رایج بافت شهری، شطرنجی و ارگانیک، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بافت شطرنجی شرایط بهتری را در کاهش آسیب های ناشی از زلزله نسبت به بافت ارگانیک فراهم می کند.