ارائه الگوی بهینه در بافت مسئله‌دار فرحزاد با رویکرد ارتقاء تاب‌آوری

سوانح طبیعی در دنیا همواره با چالشی بزرگ در راه توسعه پایدار مورد توجه بوده است. در نتیجه، راه‌های رسیدن به این توسعه به وسیله الگوهای کاهش آسیب‌پذیری ضرورت پیدا کرده است. در این میان تبیین رابطه تاب‌آوری در برابر سوانح طبیعی، در واقع نحوه تاثیرگذاری ظرفیت‌های اجتماعی، اقتصادی، نهادی، سیاسی و اجرایی جوامع در افزایش تاب‌آوری و شناخت ابعاد تاب‌آوری در اجتماع است. بنابراین کاهش خطر سوانح از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف اصلی از انجام این پژوهش تحلیل وضعیت تابآوری در بافت مسئلهدار فرحزاد و ارائه الگوی بهینه در این بافتها با استفاده از تکنیک تی تک‌نمونهای و معادلات ساختاری است. نتایج آزمون تی تکنمونهای از شاخصهای تابآوری اجتماعی، تاب‌آوری اقتصادی و تابآوری مدیریتی- نهادی نشان داده است که، برای ارزیابی شاخص تابآوری اجتماعی از 7 متغیر استفاده شده است. تحلیل اطلاعات جمعآوری شده نشان میدهد که میزان رضایت‌مندی مردم منطقه از متغیرهای توانایی انطباق با آشفتگیها و تنشها، میزان مشارکت برای رفع بحران، تمایل اجتماعی به مشارکت، مشارکت در تصمیم گیری، پیوندهای اجتماعی با همسایگان و درک محلی از خطر بالاتر از حد متوسط بوده و رضایتمندی قابل قبولی در این خصوص وجود دارد. مقدار خطای آلفای (sig) آزمون t برای این 6 متغیر برابر با 00/0 است، از آنجا که این میزان خطا، از میزان خطای قابل‌قبول برای آزمون یعنی از 0/05 کمتر است، در نتیجه میتوان استدلال کرد که تفاوت میزان رضایت مشاهده شده برای این سنجهها با حد متوسط رضایتمندی به حدی است که در سطح اطمینان بالای 99 درصد معنیداری است. اما متغیر دانش و آگاهی نسبت به بحران، میزان رضایتمندی مردم منطقه در حد متوسط بوده و نارضایتی محسوسی در این خصوص مشاهده میشود و از آنجا که مقادیر sig مشاهده شده برای تمامی این شاخصها کمتر از 0/05 می‌باشد، می‌توان نتیجه گرفت که تفاوت مشاهده شده در دیدگاه پرسششوندگان از حد متوسط رضایتمندی جامعه کاملاً معنیدار بوده است. در نهایت خود شاخص تابآوری اجتماعی با میانگین 3/50 و سطح معنیداری کمتر از 0/05 (0/000) بالاتر از حد متوسط می باشد و رضایتمندی مردم محله فرحزاد از شاخص تابآوری اجتماعی را نشان می دهد.

an optimal pattern in farahzad problematic fabric using enhanced resilience approach

natural disasters around the world have always been a major challenge for sustainable development. as a result, ways to achieve this development through vulnerability reduction models have become necessary. explaining the relationship between resilience to natural disasters and how social, economic, institutional, and political capacities of societies influence resilience enhancement and recognition of resilience dimensions in society is therefore important to reduce the risk of disasters. the main purpose of this research is to analyze the status of resilience in farahzad problematic fabric and to present optimal patterns in these fabrics using single sample t-technique and structural equations. the results of the t-test of social, economic, and managerial-institutional resiliency indices showed that seven variables were used to evaluate the social index and also the analysis of collected data showed that people’s satisfaction with ability variables, adaptation to turbulence, and participation rates, social bonds with neighbors are above average, and there is acceptable satisfaction. the p –value of the t-test for these six variables is 0.00, since the error is less than the acceptable error rate of the test, which means less than 0.05, the difference can be statistically meaningful. the level of satisfaction observed for these measures is moderately satisfactory to a level that is significant at the 99% of confidence level; however, for the variable of knowledge and awareness of the crisis, the level of satisfaction is moderate and there is a significant dissatisfaction in this regard, and since the observed p-values for all of these indices are less than 0.05, it can be concluded that the observed difference from the respondents’ viewpoint and the average level of community satisfaction were quite significant. finally, the social resiliency index was 3.50 and the p-value was less than 0.05 (0.000). it shows the satisfaction of the people of the farahzad neighborhood with the index of social resilience.