بازآفرینی فرهنگی بافت تاریخی شهری با تاکید بر سیاست‌های ملی و محلی دانشگاه‌ها (منطقه 12 کلان‌شهر تهران)

در سال‌های اخیر ارتباط دانشگاه و شهر به‌طور فزاینده‌ای تبدیل به یک موضوع فراگیر شده است. از جمله حوزه های موثر دانشگاه، نقش‌آفرینی آن در ارتقاء کیفیت فرهنگی بافت تاریخی شهرهاست. برای این منظور در این پژوهش به بررسی نقش دانشگاه در بازآفرینی فرهنگی بافت تاریخی کلان‌شهر تهران پرداخته‌شده است. هدف از این پژوهش شناسایی معیارهای عملکردی دانشگاه ها در بازآفرینی فرهنگی بافت تاریخی است. روش پژوهش کاربردی و توصیفی-تحلیلی است. محدوده پژوهش بافت تاریخی شهر تهران منطبق بر منطقه 12 شهرداری تهران است. جامعه آماری پژوهش، متخصصان و هیات ‌علمی رشته های برنامه ریزی شهری، شهرسازی و معماری است. حجم نمونه 35 نفر بوده و این تعداد بر مبنای اشباع نظر نخبگان انتخاب شده است. روش جمع آوری داده ها به صورت مشاهده، مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه بوده است. روش تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون t-test و روش معادلات ساختاری بوده است. یافته های حاصل نشان می‌دهد که دانشگاه ها با مصادیق مختلفی می توانند در بازآفرینی فرهنگی نقش موثری ایفا کنند. در این خصوص ضریب مسیر بین متغیر عملکرد دانشگاه‌ها در بازآفرینی فرهنگی به میزان 0.971 گویای این واقعیت است که سازوکارهای حاکم بر ساختار درونی دانشگاه ها در حوزه فرهنگی به‌صورت نمودهای بازآفرینی فرهنگی در بافت قدیم قابل پیاده کردن است. همچنین سازه تاثیر سیاست های ملی و محلی بر عملکرد دانشگاه‌ها نشان می‌دهد که این سیاست ها به‌خصوص در حوزه ملی بر عملکرد دانشگاه‌ها تاثیر مثبتی داشته و میزان این ضریب 0.978 به دست آمد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که سیاست‌های ملی بر عملکرد دانشگاه‌ها تاثیر گذاشته و این عملکرد نمودهای خود را در بازآفرینی فرهنگی می تواند نشان دهد.

Cultural Recreation of the Urban Historical Context with an Emphasis on the National and Local Policies of Universities (A Case Study of Tehran Metropolis District 12)

In recent years, the connection between the university and the city has increasingly become a pervasive issue. Among the effective domains of the university is its role in improving the cultural quality of the historical context of cities. For this purpose, in this research, the role of the university in the cultural recreation of the historical fabric of the Tehran metropolis has been investigated. The purpose of this research is to identify the performance criteria of universities in the cultural reproduction of the historical context. The research method is applied and descriptiveanalytical. The research scope of the historical fabric of Tehran corresponds to the 12th district of Tehran Municipality. The statistical population of the research is specialists and faculty of urban planning, urban planning, and architecture. The sample of the study included 35 people and this number was chosen based on the opinion saturation of the elites. The method of data collection was an observation, semistructured interview, and questionnaire. The method of data analysis was using the TTest and structural equation method. The findings showed that universities can play an effective role in cultural regeneration with various examples. In this regard, the coefficient of the path between the performance variable of universities in cultural regeneration is 0.971, which indicates the fact that the mechanisms governing the internal structure of universities in the cultural field can be implemented as manifestations of cultural regeneration in the old context. Also, the structure of the effect of national and local policies on the performance of universities shows that these policies, especially in the national field, with a coefficient of 0.978 have a positive effect on the performance of universities. Therefore, it can be concluded that national policies have influenced the performance of universities and this performance can show its manifestations in cultural regeneration.