پراکنش فضایی رضایت از دسترسی به خدمات شهری در شهرهای میان اندام (مطالعه موردی: شهر بومهن)

به‌طورکلی یکی از مهم‌ترین وظایف مدیریت شهری در هر شهری اعم از شهرهای کوچک و بزرگ، تامین خدمات شهری مناسب برای شهروندان می‌باشد که در صورت تحقق آن، هم باعث افزایش کیفیت زندگی شهروندان می‌شود و هم باعث ارزیابی مثبت از عملکرد مجموعه مدیریت آن شهر می شود. اما یک مسئله مهم در بخش تامین خدمات شهری، نحوه توزیع آن‌ها در سطح شهر می‌باشد که عامل مهمی در جهت جلب رضایت و رفع نیاز شهروندان به‌عنوان هدف اصلی مدیریت شهری می‌باشد. این مقوله در شهرهای متوسط به دلیل دسترسی ناکافی شهروندان به خدمات شهری نمود بیشتری دارد. در همین راستا این تحقیق ابتدا با روش توصیفی تحلیلی ابتدا میزان رضایت شهروندان شهر بومهن از دسترسی به خدمات شهری را بررسی کرده است و سپس پراکنش فضایی رضایت‌مندی شهروندان از دسترسی به خدمات شهری را موردبررسی قرار می‌دهد. جهت تحلیل اطلاعات گردآوری‌شده از نرم‌افزار spss وgis  استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که درمجموع میزان رضایت شهروندان شهر بومهن از خدمات شهری موردبررسی کم بوده است و به‌غیراز خدمات آموزشی که میزان رضایت شهروندان در آن مناسب ارزیابی‌شده است بقیه خدمات وضعیت چندان مناسبی نداشته‌اند. از طرفی بررسی پراکنش فضایی رضایتمندی از خدمات شهری در شهر بومهن نشان می‌دهد که در بخش مرکزی میزان رضایت بیشتری نسبت به بخش‌های حاشیه‌ای بخصوص بخش جنوبی و شمالی شهر وجود دارد.

Spatial distribution Satisfaction From access to urban services in intercity cities (Case study: Bumhan city)

In general, one of the most important tasks of urban management in any city, both small and large cities, is to provide appropriate urban services for citizens, which, if realized, will both increase the quality of life of citizens and positively assess the performance of the city management. But an important issue in the provision of urban services is how they are distributed in the city, which an important factor in satisfying and meeting the needs of citizens as the main of goal urban management. This category is more prominent in mediumsized cities due to insufficient access of citizens to urban services. In this regard, this study first uses a descriptiveanalytical method to first examine the level of satisfaction citizens of Bumhan with access to urban services and then the spatial distribution of citizens’ satisfaction with access to urban services. SPSS and Gis software were used to analyze the collected information. The results of the research have shown that in general, the level of satisfaction of the citizens of Bumhan city with the studied urban services has been low and except for the educational services in which the level of citizens’ satisfaction has been evaluated as appropriate, other services have not been in a good condition. On the other hand, the study of spatial distribution of satisfaction with urban services in the city of Bumhan shows that in the central part there is more satisfaction than the marginal parts, especially the southern and northern parts of the city.