بررسی رویکرد حکمروایی خوب شهری در چارچوب نظام مدیریت شهری موردشناسی شهر سنندج

حکمروایی شهری به عنوان رویکردی از نظام تصمیم‌گیری و اداره امور شهری است و فرایندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک سو و سازمانهای غیردولتی و تشکلهای جامعه ی مدنی، از طرف دیگر شکل می گیرد. جایگاه نظام اداره خوب شامل اصول (مشارکت، پاسخگویی، شهروندی، شفافیت، مسئولیت‌پذیری، کارآمدی، قانونمندی) و نظایر اینهاست که در جهت بررسی نقش مردم در فرآیند اداره امور شهری و میزان تعامل اضلاع حاکمیت (مسئولین، مردم و بخش خصوصی) بررسی شده است. در این مطالعه، به منظور ارزیابی عملکرد مدیریت شهری سنندج، 4 شاخص از اصول حکمروایی خوب شهری مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به لحاظ هدف کاربردی می‌باشد. ابزار سنجش، پرسشنامه بوده و طراحی مولفه‌ها برای هر شاخص با استفاده از طیف لیکرت می‌باشد. جامعه آماری، شامل مراجعین به شهرداری و شهروندان عادی محله مبارک‌آباد در ناحیه 8 محدوده شهرداری منطقه 3 سنندج بوده که به کمک فرمول کوکران، در حجم نمونه برابر 110 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شده است. به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون آماری پارامتریک t-test در فضای نرم افزار  spssبهره گرفته شده است. ارزش‌گذاری متغیرها با بهره گیری از طیف لیکرت، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. نتایج حاصل از آزمون نشان می‌دهد که شاخص‌های مشارکت با اختلاف میانگین 527.، در فرضیه دوم در خصوص پاسخگویی با اختلاف میانگین 1.027، کارائی در فرضیه سوم در رابطه با عدم اثربخشی شهرداری و شورا با اختلاف میانگین 509.، و عدم شفافیت شهرداری در فرضیه چهارم با اختلاف میانگین 600. تایید شده است و ادعای عملکرد ضعیف مدیریت شهری سنندج پذیرفته می‌شود.

Investigating the Good Urban Governance Within the Framework of the Urban Management System (A Case Study of Sanandaj, Iran)

Urban governance refers to a system of decisionmaking and management of urban affairs that is formed through the interaction of organizations and official city administration institutions on one hand and nongovernmental organizations and civil society organizations on the other. The system of good governance encompasses the principles of participation, accountability, citizenship, transparency, responsibility, efficiency, conformity to the laws, and the like, which seeks to investigate the role of people in the process of managing urban affairs, as well as the degree of interaction between officials, citizens, and the private sector. In this study, four indicators of good urban governance were examined to assess the performance of urban management in Sanandaj, Iran. This descriptiveanalytical study was an applied research. In this study, a questionnaire was used for assessment and the Likert Scale was used to design components for each index. The statistical population consisted of the clients of the municipality and ordinary citizens of Mobarakabad Neighborhood, District 3 Municipality of Sanandaj. Cochran’s formula was used to select the sample consisting of 110 individuals who were selected through random sampling. The obtained data were analyzed using TTest in the SPSS software. The Likert Scale was used to evaluate the variables. The test results revealed that the participation indicators with an average difference of 0.527, accountability in the second hypothesis with an average difference of 1.027, efficiency in the third hypothesis regarding the ineffectiveness of the municipality and the city council with an average difference of 0.509, and lack of municipality transparency in the fourth hypothesis with an average difference of 0.509, and the lack of municipality transparency in the fourth hypothesis were confirmed with an average difference of 0.600. As a result, the claim that Sanandaj’s urban management was underperforming was confirmed.