بافت فرسوده؛ فرصت یا تهدید مدیریت شهری (نمونه موردی: بافت فرسوده شهر نهاوند)

بهسازی و نوسازی در بافت‌های فرسوده شهری از جمله چالش‌های مهم فراروی مدیریت شهری در کشورهای درحال‌توسعه می‌باشد. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به‌منظور برنامه‌ریزی و مدیریت و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد. بافت فرسوده شهر نهاوند با مساحت حدود 166 هکتار و متشکل از هفده محله از جمله این بافت‌ها می‌باشد. محدوده مورد نظر، علی‌رغم وجود قابلیت‌هایی در زمینه‌های کالبدی، اقتصادی اجتماعی و فرهنگی تاریخی، دارای نارسایی‌هایی در زمینه‌های مذکور می‌باشد. در این پژوهش از روش تحلیلی swot در راستای سنجش وضعیت کلان بافت فرسوده شهر نهاوند بهره گرفته ایم. روش تحقیقی که در این مقاله استفاده شده است، روش توصیفی و تحلیلی است که با مطالعه اسنادی– کتابخانه‌ای و مشاهدات میدانی از محدوده بافت صورت گرفته است. آنچه از نتایج این تحقیق حاصل شد بیان این مطلب بود که بافت فرسوده شهر نهاوند در پی بی‌توجهی مسئولین و مدیران شهری به‌صورت یک معضل و مسئله در شهر جلوه می‌کند و در زمینه های مختلف اجتماعی و اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی شرایط نابسامانی را تجربه می کند، و مدیریت شهری نیز نگاه شایسته و عالمانه‌ای(برنامه ریزی منسجم و کارآمدی) برای معضلات این بافت نداشته است. این در حالی است که با تغییر رویکرد مسئولین و مدیران شهری به این بافت با ارزش و تاریخی(نه به‌عنوان تهدید بلکه به‌عنوان فرصت)، می‌توان ضمن مرتفع کردن معضلات موجود، در راستای استفاده بهینه از قابلیت‌های وافر این مناطق در راستای توسعه همه‌جانبه شهر نهاوند گام‌های اساسی برداشت.

Urban Decay: Opportunities or Threats for Sustainable Urban Management (A Case Study of Urban Decay in Nahavand)

Rehabilitation and renovation are of the major challenges with which urban management is facing in developing countries. Identifying physical and functional status of these textures is important for planning, managing, and maintaining them. Urban decay in Nahavand covers an area of 166 hectares consisting of seventeen dead tissues in the neighborhoods. The areas, despite the capabilities in physical, socio economic and cultural – historical matters, are deficient somehow. In this study, SWOT analysis was used in order to assess the situation of urban decay in Nahavand. The research method used in this article was analytical and documents literature and field observations were used in order to obtain the necessary data. The results of this study showed that the urban decay of Nahavand because of being ignored by officials and authorities of the city has turned into a serious problem experiencing disorder in social, economic, infrastructural, and bioenvironmental grounds. The city officials have not had any contribution to remove the existing problems either. It seems that any change in their approaches toward the mentioned texture, not as a threat but as an opportunity, most of the problems in the city can be removed and the potentials of Nahavand can be realized to develop this city fundamentally.