بررسی اپیدمیولوژی تب مالت در شهرستان شهرکرد طی سال های1389تا1393

مقدمه: بیماری های مشترک بین انسان و دام هنوز هم یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی به شمار می آید.یکی از این بیماری های مشترک بین انسان و دام تب مالت می باشد که از لحاظ بهداشتی،اقتصادی و اجتماعی دارای اهمیت ویژه ای می باشد.روش بررسی: مطالعه ی حاضر از نوع مقطعی و گذشته نگر می باشد که از اطلاعات ثبت شده در طی سال های 1389تا 1393 در مراکز بهداشتی و آزمایشگاه های تحت پوشش شهرستان شهرکرد استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده از نرم افزارspssو آزمون های آماری توصیفی و گراف های مربوطه استفاده شد.یافته ها: پس ازبررسی 267مورد ثبت شده در طی سال های 1389تا1393مشخص شد که 3/27درصد موارد مونث و7/72درصد موارد مذکر بودندکه میانگین سنی برابر 46/17 ± 68/33 داشتند. بیشترین شغل در گیر با این بیماری مربوط به شغل دامداری و کشاورزی با فراوانی 8/38درصد و خانه داری با فراوانی 1/21درصد می باشد. تب(73%)،بی اشتهایی(46%)،دردعضلانی(3/45%)و کمردرد(4/34%) به ترتیب بیشترین فراوانی علائم بالینی را به خود اختصاص داده بودند همچنین بررسی های انجام شده برروی عوامل خطر احتمالی بیماران نشان داد که سابقه ی تماس با دام(5/75%)، مصرف شیرغیرپاستوریزه(1/40%)، مصرف پنیرغیرپاستوریزه(8/31%)، عدم واکسیناسون دام(29%) به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند. شیوع کلی در طی سال های 1389تا 1393 رقمی برابر 67/14مورد در صدهزار نفر بود.نتیجه گیری:با توجه به شیوع بالای این بیماری در شهرستان شهرکرد به خصوص مناطق روستایی و فراوانی بالای استفاده از لبنیات غیر پاستوریزه لزوم آموزش به ساکنین این مناطق جهت استفاده از لبنیات به صورت پاستوریزه به چشم می خورد؛ نکته پر اهمیت دیگر همکاری بین بخشی شبکه بهداشت و درمان و شبکه دامپزشکی شهرستان در خصوص تشویق دامداران جهت واکسیناسیون دام ها می باشد که به نظر می رسد جهت کاهش قابل توجه شیوع این بیماری امری لازم و ضروری باشد.