شناسایی انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم در نمونه های بالینی بیمارستان های تهران با روش های فنوتیپی وژنوتیپی و بررسی الگو حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در سال 1394

مقدمه: اپیدمیولوژی عفونت انتروکوکی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. همچنین تشخیص دقیق سویه های بیماری زا، در روند کنترل مقاومت میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک ها میتواند موثر باشد.این مطالعه با هدف استفاده از روش های فنوتیپی و ژنوتیپی برای تشخیص گونه های انتروکوکوس های ایزوله شده از بیماران بیمارستان های شهر تهران و بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها انجام گرفت. روش کار: این مطالعه برروی 400 نمونه بالینی از بیمارستان های شهر تهران در طی سال های 94-1393 انجام شد. برای شناسایی انتروکوک از کشت های اختصاصی و تست های بیوشیمیایی برای شناسایی گونه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم استفاده شد. روش pcr به منظور شناسایی گونه های انتروکوک به کار گرفته شد. حساسیت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن کربی-بائر و معیار clsi و اندازه گیری mic وانکومایسین به روش براث دلوشن انجام پذیرفت. یافته ها: از 400 نمونه جمع آوری شده، 278 نمونه انتروکوک تشخیص داده شد. بر اساس روش های فنوتیپی، 70/86% سویه ها انتروکوکوس فکالیس و %15/46 انتروکوکوس فاسیومو 13/68% سایر گونه های انتروکوک بود.با استفاده از روشpcr، 72/3% انتروکوکوس فکالیس 10/43% انتروکوکوس فاسیومو 17/27% سایر گونه های انتروکوک تشخیص داده شد.نتایج آنتی بیوگرام بیشترین مقاومت را به کوئین پریستین- دالفوپریستین 83/34 % و کمترین مقاومت را به لینزولاید 1/41% نشان داد. همچنین مقاوم به وانکومایسین در 9 مورد 5/95% با mic≥512μg/ml مشاهده گردید. نتیجه گیری: تشخیص سریع میتواند به منظور جلوگیری از شیوع گسترده انتروکوکوس ها مفید باشد. همچنین با توجه به فراوانی سویه انتروکوک مقاوم به وانکومایسین، ضرورت کاربرد اقدامات پیشگیرانه نشان داده شد. با توجه به الگوهای مقاومت، به منظور تجویز مناسب آنتی بیوتیک، انجام آزمون آنتی بیوگرام برای هر بیمار قبل از درمان پیشنهاد میگردد.