تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی مردان سالمند

مقدمه: افزایش جمعیت سالمندان، ضرورت توجه به مشکلات این قشر را روزافزون کرده است. یکی از مهم ترین عوامل ناتوانی، آسیب و مرگ در سالمندان افتادن است. بر اساس نتایج برخی از تحقیقات، زمان واکنش از مهم ترین عوامل جلوگیری از سقوط می باشد.اهداف: هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی سالمندان مرد بود.روش کار: 37 نفر از سالمندان بالای 60 سال و از لحاظ بدنی سالم، پس از انجام یک پیش آزمون ، به‌طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1- گروه تمرین پیاده روی یا دویدن نرم (12 نفر)، 2- گروه تمرین دوچرخه سواری (13 نفر) و 3- گروه کنترل (12 نفر). گروه های تمرینی 1 و 2 به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه در دو نوع تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن و نیز تمرین دوچرخه سواری با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. گروه 3 (گروه کنترل) در طول اجرای طرح، تمرین ورزشی خاصی را انجام نمی داد. برای سنجش زمان واکنش از دستگاه الکتریکی سنجش زمان واکنش استفاده شد. به‌منظور بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته تحقیق و نیز بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد (05/0p?).یافته ها: نتایج نشان داد که اعمال برنامه های تمرینی در هر دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها می‌شود. همچنین نتایج نشان داد که بین دو روش تمرینی در اثرگذاری روی زمان واکنش ساده و انتخابی اختلاف معنا داری وجود ندارد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که مربیان، سازمان ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند از تمرین های دوچرخه سواری و پیاده روی و سایر تمرینان هوازی جهت کاهش خطر افتادن این افراد استفاده کنند.