>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی اثر عصاره آبی ریشه ی گیاه ثعلب برساختار بافت بیضه و هورمون های جنسی در موش نر  
   
نویسنده فرجی زهره ,نیک‌زاد‍ حسین ,پریور کاظم ,نیک‌زاد محسن
منبع مجله علوم پزشكي پارس - 1392 - دوره : 11 - شماره : 1 - صفحه:71 -67
چکیده    مقدمه: استفاده از گیاه ثعلب به عنوان یک داروی انرژی زا و تقویت کننده قوای جنسی در طب سنتی رایج است. با توجه به در دسترس نبودن شواهد علمی کافی در خصوص میزان تاثیر این ماده بر روی بافت بیضه و هورمون های جنسی این تحقیق طراحی و اجرا گردید. روش کار: در این تحقیق تجربی 18 سر موش نر بالغc (میانگین سن 4 هفته ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه : کنترل(بدون دریافت هیچ ماده ای) ، پلاسبو (دریافت کننده ی 200 میکرو لیتر آب مقطر) وتجربی (دریافت کننده ی 200 میکرولیترآب مقطر حاوی 40 میلی گرم عصاره ی آبی گیاه ثعلب) تقسیم شدند. در گروه تجربی عصاره به مدت یک هفته روزانه و به صورت داخل صفاقی تزریق شد. دو هفته بعد از آخرین تزریق، خونگیری از موش ها جهت بررسی هورمون های جنسی تحریک کننده فولیکول (fsh) و لوتیینه کننده (lh) و تستوسترون به عمل آمد و بیضه ی آن ها نیز برای مطالعات بافت شناسی برداشته شد. یافته ها: تزریق عصاره آبی ریشه گیاه ثعلب به طور معنی داری باعث افزایش میانگین میزان هورمون لوتیینه کننده بر حسب نانوگرم/میلی لیتر در گروه تجربی (09/0±6/0) نسبت به گروه پلاسبو (006/0±39/0) و کنترل (007/0±38/0) گردید (5 0/0 < p). همچنین مقایسه میانگین میزان هورمون تستوسترون بر حسب نانوگرم/میلی لیتر در گروه تجربی (52/0±25/1) نسبت به گروه پلاسبو (03/0±37/0) و کنترل (02/0±36/0) افزایش معنی داری مشاهده گردید (5 0/0 < p). تعداد سلول های جرم و لیدیگ نیز در گروه تجربی نسبت به دو گروه پلاسبو و کنترل افزایش معنی داری نشان داد (1 0/0 < p). ولی تغییر معنی داری در پارامترهای دیگر مشاهده نگردید.نتیجه گیری: تزریق عصاره آبی ریشه گیاه ثعلب باعث افزایش معنی داری در روند اسپرماتوژنز و هورمونهای جنسی lh و تستوسترون می شود.
کلیدواژه Plant Extracts ,Testis ,BALB C Mice ,عصاره گیاهی ,بافت بیضه ,موش نژاد BALB C
آدرس دبیرستان دهخدا، کاشان, ایران, دانشگاه علوم پزشکی کاشان, مرکز تحقیقات علوم تشریحی،, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران, گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی کاشان, دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved