تاثیر آموزش تن‌آرامی به مادران باردار روی شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان

مقدمه: تاثیر آموزش‌های مقابله با استرس از طریق تمرینات تن آرامی در بررسی‌های مختلف نشان داده شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش‌های تن آرامی به مادران باردار روی شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان آن‌ها از جمله ضریب آپگار، وزن، قد، دور سر و رفلکس‌های نوزادی بعد از تولد می‌باشد.روش کار: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی روی تعداد 84 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان‌های حافظ و شوشتری شهر شیراز طی سال 1389 است. زنان شرکت کننده در مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. به گروه آزمایش، علاوه بر مراقبت‌های معمول، آموزش تن آرامی نیز داده شد، ولی گروه کنترل فقط تحت مراقبت‌های معمول بودند. در نهایت بعد از زایمان، شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان هر دو گروه از جمله ضریب آپگار، وزن، قد، دور سر و رفلکس نوزادی اندازه گیری شد. یافته‌ها: دو گروه مورد مطالعه از لحاظ سن، میزان تحصیلات، در آمد، وضعیت اشتغال، رضایت از همسر مادران همگن بودند. نتایج نشان داد که در شاخص‌های قد، دفعات گریه شدید و رفلکس نوزادی بین دو گروه تفاوت آماری معناداری وجود دارد. میانگین قد و رفلکس نوزادی در گروه آزمایش و دفعات گریه شدید در گروه کنترل بیش‌تر بود، ولی بین نوع زایمان مادر، وزن تولد، دور سر، دفع مکونیوم، زردی و ضریب آپگار دقیقه اول و پنجم نوزاد تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، آموزش تن آرامی در مادران باردار موجب ارتقا برخی شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان می‌شود. از این رو، برگزاری کلاس‌های یاد شده برای کلیه مادران باردار توصیه می‌شود. استفاده از روش‌های حمایتی مختلف مانند تن آرامی برای مادران که در طی سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، اثرات مثبتی بر نوزادان دارد.