بررسی کیفیت آموزش بالینی در پرستاری

چکیده:مقدمه: ناهماهنگی احتمالی کیفیت آموزش پرستاری و روش ارایه خدمات بهداشتی- درمانی پس از فراغت از تحصیل و نیز وجود مشکلات متعدد در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، پژوهشگر را به انجام پژوهش حاضر با عنوان بررسی کیفیت آموزش بالینی در پرستاری و همچنین مشکلات و موانع موجود در این زمینه برانگیخت.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در آن 90 نفر (دانشجو، مربی بالینی و پرستار شاغل) شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها سه پرسش نامه محقق ساخته بود.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه اکثر دانشجویان (3/73 درصد) در سطح ضعیف و برای اکثر مربیان (7/86 درصد) در سطح متوسط می‌باشد. آزمون آماری کای مربع اختلاف معناداری بین دیدگاه این دو گروه نشان می‌دهد. در مورد موانع موجود در رسیدن به اهداف آموزش بالینی، 100 درصد گروه دانشجویان، نارسایی‌های مربوط به مربی را ذکر کرده‌اند. 6/96 درصد مربیان نارسایی در برنامه‌ریزی آموزشی و عوامل محیطی را از موانع دستیابی به اهداف آموزش بالینی دانسته‌اند. همچنین 100 درصد کارکنان پرستاری به عواملی از جمله عدم آشنا کردن دانشجویان پرستاری با اهداف آموزشی اشاره داشته اند.بحث و نتیجه گیری: برای بهبود کیفیت آموزش بالینی در پرستاری توصیه می شود که بین مربی بالینی،‌ کارکنان پرستاری، سرپرستاران، سوپروایزرهای آموزشی، مدیران پرستاری و برنامه‌ریزان آموزش درپرستاری هماهنگی لازم انجام شود.