ارتباط شاخص و بار گلیسمیک با دیابت نوع دو در جامعه بزرگسالان ایرانی: برنامه قلب سالم اصفهان

مقدمه: با توجه به اثرات متناقض شاخص گلیسمیک (glycemic index) و بار گلیسمیک (glycemic load) روی بروز دیابت، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شاخص و بار گلیسمیک با دیابت نوع دو در یک جامعه بزرگسال ایرانی انجام گرفت. روش کار: این مطالعه مقطعی روی یک زیرگروه 1754 نفری از افراد بالای 19 سال جامعه شهری اصفهان، نجف آباد و اراک مورد بررسی در مرحله اول برنامه قلب سالم اصفهان انجام شد. اطلاعات سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت سیگار کشیدن و میزان فعالیت فیزیکی افراد به وسیله پرسش نامه جمع آوری شد. برای تعیین وضعیت تغذیه افراد و محاسبه شاخص و بار گلیسمیک از پرسش نامه یادآمد 24 ساعته خوراک استفاده شد. وزن، قد، قند خون ناشتا و قند خون دو ساعته افراد نیز اندازه گیری شد. یافته ها: دیابت و عدم تحمل گلوکز با میزان انرژی دریافتی و بار گلیسمیک ارتباط معکوس معناداری داشت (05/0p < )، ولی با شاخص گلیسمیک ارتباط معناداری نداشت. میزان قند خون ناشتا در پنجک های شاخص گلیسمیک و بار گلیسمیک تعدیل شده بر اساس انرژی، اختلاف معناداری مشاهده نشد. این در حالی است که با افزایش میزان شاخص و بار گلیسمیک، میزان قند خون دو ساعته به طور معناداری کاهش داشت (001/0p < ).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ارتباطی بین بار گلیسمیک و شاخص گلیسمیک غذایی با عدم تحمل گلوکز و دیابت نوع دو مشاهده نشد و از این رو نیاز به بررسی‌های بیش‌تر به منظور تعیین عوامل غذایی موثر در بروز این بیماری ضروری به نظر می‌رسد.