اپیدمیولوژی سوء رفتار با سالمندان شهر نیشابور در سال 1396

مقدمه: سالمندی مرحله حساسی از زندگی بشر بوده و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. بروز سوء رفتار نسبت به سالمندان در چند سال گذشته به سرعت افزایش یافته و مورد توجه جوامع و متخصصان مراقبت های بهداشتی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی سوء رفتار و عوامل همراه با آن در سالمندان شهر نیشابور در سال 1396 انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی با مشارکت سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهر نیشابور انجام شد. روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی و براساس معیارهای ورود بود. ابزارهای مورد استفاده شامل فرم داده‌های دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سوء رفتار با سالمندان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته‌ها: از بین 176 نفر شرکت‌کننده در پژوهش 65.3 درصد مرد و میانگین سنی سالمندان 9.11 ±68.11 بود. نتایج نشان داد شیوع سوء رفتار در بین سالمندان 56.8 درصد است که بیشترین سوء رفتار از نوع سوء رفتار روان شناختی 47.7 درصد و کمترین آن مربوط به طرد شدگی 2.8 درصد است. براساس آزمون آمار مجذور کای بین سوء رفتار و متغیرهای سن، وضعیت اقتصادی و سوءمصرف مواد ارتباط معناداری مشاهده شد (p<0/001).نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که سوء رفتار با سالمندان در سطح شهر نیشابور بالا است.