مقاومت به کینولون‌ها با واسطه پلاسمید در شیگلا سونئی و شیگلا فلکسنری جدا شده از اسهال کودکان

مقدمه: فلوروکینولون ها یکی از آنتی‌بیوتیک‌های رایج در درمان عفونت‌های ناشی از شیگلا در سراسر جهان می‌باشند. وجود پلاسمیدهای حمل‌کننده ژن‌های مقاومت به کینولون یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های بروز مقاومت به این داروها می باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین وجود ژن‌های پلاسمیدی مقاومت به کینولون‌ها (qnr) در شیگلا سونئی و شیگلا فلکسنری جداشده از اسهال کودکان می‌باشد.مواد و روش کار: در یک مطالعه 10 ماهه که از ابتدای خرداد لغایت انتهای اسفند سال 1396 انجام گردید، 91 جدایه شیگلا از مجموع 358 نمونه‌های مدفوعی اسهالی غیرتکراری به دست آمد. پس از شناسایی و تائید ایزوله‌های شیگلا، آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی بر اساس دستورالعملclsi انجام گردید. آزمون مولکولی pcr به منظور تکثیر ژن‌های qnra، qnrb، qnrc، qnrd و qnrs انجام شد.نتایج: آزمون آگلوتیناسیون اسلایدی نشان داد که 69.2% و 30.7% از ایزوله ها به ترتیب شیگلا سونئی و شیگلا فلکسنری بودند. نتایج آزمون انتشار ژل نشان داد که تمامی ایزوله‌های شیگلا فلکسنری به لووفلوکساسین حساس بودند. اکثر سویه‌های شیگلا سونئی به استرپتومایسین مقاوم بودند. فراوانی ژن‌های qnra، qnrb و qnrs به ترتیب برابر 26.4%، 74.7% و 46.2% بود. تمامی سویه‌ها از نظر وجود ژن‌های qnrc و qnrd منفی بودند.نتیجه گیری: ژن qnrb شایع‌ترین ژن pmqr در مراکز درمانی ما می‌باشد و این به دلیل منشا پلاسمیدی، قابلیت انتقال و توانایی بالایی برای انتشار به سایر ایزوله‌ها است. پیشنهاد می‌گردد به دلیل تغییر مداوم الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی، به صورت دوره‌ای حساسیت باکتریایی در میان جمعیت‌های مختلف بررسی و درمان تجربی مناسب انتخاب شود.

Plasmid-mediated quinolone resistance in Shigella sonnei and Shigella flexneri isolated from pediatric diarrheal

Introduction: Fluoroquinolones are the most commonly antibiotic in treatment of Shigella infections worldwide. The presence of plasmids carrying quinoloneresistance genes is one of the most important mechanisms for resistance to these drugs. Therefore, the aim of this study was to investigate the presence of quinolone resistance plasmid genes (qnr) in Shigella sonnei and Shigella flexneri isolated from pediatric diarrhea.Material and methods: In a 10month study from the beginning of June to the end of March 2012, 91 isolates of Shigella were obtained from 358 nonrepetitive diarrhea samples. After identification and confirmation of Shigella isolates, an antibiotic susceptibility test was performed based on the CLSI instruction. The molecular PCR test was performed to amplify qnrA, qnrB, qnrC, qnrD and qnrS genes.Results: 69.2% and 30.7% of isolates were Shigella sonnei and Shigella flexneri in the Slide agglutination test, respectively. The results of the gel diffusion test showed that all Shigella flexneri were susceptible to levofloxacin. Most of the Shigella sonnei were resistant to Streptomycin. The frequency of qnrA, qnrB and qnrS genes were 26.4%, 74.7% and 46.2%, respectively. All strains were negative for qnrC and qnrD genes.Conclusions: The qnrB gene is the most common PMQR gene in our treatment center; and itchr('39')s related to plasmid source, the ability to transmit and high ability to spread to other isolates. It is suggested that, due to the continuous change of antibiotic susceptibility pattern, periodic bacterial sensitivity performed among different populations and appropriate experimental treatment should be selected.