مقایسه اثر سافرانال و کروسین بر سطح سرمی آدیپونکتین، پروفایل لیپید و گلوکز در موش های صحرایی سالم و مبتلا به دیابت نوع یک

دیابت با اختلال در متابولیسم گلوکز و چربی ها همراه است. با توجه به خاصیت ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی کروسین و سافرانال، هدف از اینمطالعه مقایسه اثر دوزهای مختلف سافرانال و کروسین بر سطح سرمی آدیپونکتین، پروفایل لیپید و گلوکز در موش های صحرایی سالم و دیابتی می باشد.در این مطالعه تجربی، 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به شش گروه مساوی شامل گروه های شاهد، شاهد دیابتی، دو گروه دیابتیتحت تیمار با کروسین ( 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم) و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سافرانال ( 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. دیابتدر گروه های شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار، با یکبار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. کروسین و سافرانال به مدت 25 روز به صورت داخل صفاقی به گروههای دیابتی تحت تیمار تزریق شد. در پایان دوره تیمار، سطح سرمی آدیپونکتین، hdl ،ldl، تری گلیسرید، کلسترول و گلوکز توسط روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد دیابتی، سطح سرمی ldl، تریگلیسرید، کلسترول و گلوکز در گروه های دیابتی تحت تیمار با 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین و گروه دیابتی تحت تیمار با 100 میلیگرم بر کیلوگرم سافرانال به طور معناداری کاهش یافت (p<0/05). در مقایسه با گروه شاهد دیابتی، سطح سرمی آدیپونکتین و hdl و در گروه های دیابتی تحت تیمار با 50 و 10 میلیگرم بر کیلوگرم کروسین و گروه دیابتی تحت تیمار با میلیگرم بر کیلوگرم سافرانال بهطور معناداری افزایش یافت (p<0/05). نتیجه گیری: کروسین در مقایسه با سافرانال در بهبود سطح سرمی آدیپونکتین، گلوکز و تنظیم متابولیسم چربی ها موثرتر است.