ارزیابی نفوذپذیری و تزریق‌پذیری نهشته‌های کواترنری و توده‌سنگ‌های رسوبی ساختگاه سد نرگسی

یکی از مهمترین پارامترها در طراحی و ساخت سدها مسیله نشت آب از محل پی و تکیه گاه‌ها است که علاوه بر هدر رفتن آب ذخیره شده در پشت سد، پایداری سازه سد را نیز به خطر می‌اندازد. بدین منظور مطالعات وسیعی جهت تعیین مقدار نفوذپذیری توده‌سنگ‌های ساختگاه سد و روش‌های آب‌بندی آن انجام شده است. در این ارتباط، مقاله حاضر به طور موردی به موضوع نشت در سد نرگسی پرداخته است. این سد برروی نهشته‌های کواترنری و سازندهای رسوبی بختیاری، میشان و گچساران قرار دارد. بر مبنای آزمایش‌های فشار آب (لوفران و لوژون) موضوع نشت در این ساختگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است. شاخص نفوذپذیری ثانویه در سال 2005 توسط فویو و همکاران به منظور بررسی تاثیر ویژگی‌های درزه‌داری سنگ در نفوذپذیری آنها معرفی گردید. اهمیت این روش امکان تشخیص بین تفاوت بین جک هیدرولیکی و شکست هیدرولیکی می‌باشد. بر اساس شاخص نفوذپذیری ثانویه (spi) و داده‌های حاصل از آزمایش لوژون و همچنین ویژگی‌های مغزه‌های حفاری، نفوذپذیری توده‌های سنگی بررسی گردید. همچنین با توجه به نقش خصوصیات زمین شناسی مهندسی، ناحیه‌بندی نفوذپذیری و کیفیت توده‌سنگ در محیط نرم‌افزار rockwork 14به منظور ارایه دید سه بعدی و قضاوت مهندسی ساده‌تر انجام و نتایج آن بصورت مقاطع مناسب ارایه شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بجز برخی موارد، همبستگی خوبی میان مقادیر spi و rqd وجود دارد. نتایج نشان می‌دهد که بیشترین میزان نشت آب از تکیه‌گاه چپ می‌باشد و سازند میشان از لحاظ نفوذپذیری وضعیت بهتری نسبت به سازندهای گچساران و بختیاری دارد.