بررسی و تبیین رابطه بین انتشار دی اکسید کربن و مصرف انرژی و تخریب محیط زیست در ایران

در دهه‌های اخیر، همگام با افزایش اهمیت مسائل ‌محیط زیستی، تمامی کشورها تلاش می‌کنند با برنامه‌ریزی صحیح و به‌کارگیری روش‌های مناسب، نه تنها به اهداف اقتصادی خود دست یابند، بلکه آسیب‌های ‌محیط زیستی ناشی از رشد اقتصادی را نیز به حداقل برسانند. تحقق این امر بدون اطلاع از چگونگی رابطه‌ی بین فعالیت‌های اقتصادی با آلودگی محیط زیست و تاثیرات متقابل بین آن‌ها میسر نمی‌باشد. در این مطالعه، روابط کوتاه‌مدت و بلندمدت بین مصرف انرژی، انتشار دی اکسید کربن (به عنوان شاخص آلودگی محیط زیستی) با استفاده از داده‌های سال‌های 1390-1353 در ایران با استفاده از روش اقتصادسنجی خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی (ardl) مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این مطالعه وجود رابطه بلندمدت بین متغیرهای تخریب محیط زیست و مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن تایید شد. همچنین رابطه مثبت و معنی‌داری در بلندمدت بین متغیرهای انتشار دی اکسید کربن و مصرف انرژی با تخریب محیط زیست بدست آمده است. انتشار دی اکسید کربن تاثیرگذارترین متغیر بر تخریب محیط زیست تشخیص داده شد به طوری که با افزایش یک درصدی در انتشار دی اکسید کربن، تخریب محیط زیست حدود 27/2 درصد افزایش می‌یابد. همچنین ضریب تصحیح خطا نشان داد که 52/0 از شوک‌ وارد شده در کوتاه‌مدت به سمت رابطه بلندمدت اصلاح می‌گردد. لذا، حدود 2 سال طول می‌کشد تا یک عدم تعادل در کوتاهمدت به سمت بلندمدت تعدیل یابد.