بررسی اثر تجارت کشاورزی و غیرکشاورزی بر نرخ تورم در اقتصاد ایران

هدف از این پژوهش، بررسی اثر تجارت به تفکیک دو بخش کشاورزی و غیرکشاورزی بر نرخ تورم در ایران می باشد. به این منظور یک الگوی تصحیح خطای برداری (vecm) با استفاده از داده های سری زمانی مربوط به سال های 90-1360 برآورد شده است. نتایج این بررسی گویای آن است که متغیرهای تجاری اثرات قابل توجهی بر نرخ تورم در ایران دارند و وارد کردن آنها در الگوهای سنجش عامل‌های موثر بر تورم ضروری است به‌طوری که قدرت توضیح دهندگی الگوها و اطمینان از درست بودن ضریب‌های برآورد شده را افزایش می دهد. نتایج نشان می دهد که نسبت صادرات به تولید بخش کشاورزی و غیرکشاورزی دارای اثر بلندمدت مثبت بر تورم بوده درحالی که نسبت واردات به مصرف کشاورزی دارای اثر بلندمدت و منفی بر تورم می باشند. همچنین بر اساس نتایج این پژوهش، نرخ ارز دارای اثر بلندمدت و مثبت قابل ملاحظه ای بر تورم بوده درحالی که رشد نقدینگی در کوتاه مدت تورم را متاثر می سازد. در نهایت پیشنهاد می‌شود که برای کاهش شکاف عرضه و تقاضا، بهترین راهکار، افزایش تولید از راه افزایش بهره وری است تا بدین وسیله بدون نیاز به افزایش واردات و کاهش صادرات، رشد تورم کاهش یابد. همچنین کنترل رشد نقدینگی و نرخ ارز به عنوان دیگر راهکارهای کاهش نرخ تورم معرفی شده است.