برآورد ارزش خدمات غیر‏مصرفی زمین‏های کشاورزی برای ساکنان مناطق شهری با استفاده از تکنیک آزمون انتخاب (بررسی موردی: استان مازندران)

بی‏توجهی به برخی اهداف ها مانند ارزش‏های زیست‏محیطی و اجتماعی کاربری‏های مختلف زمین و نقصان در کمی کردن ارزشهای غیرمصرفی و زیست‏محیطی زمین که بتواند قابل مقایسه با ارزش تولیدی و تجاری آن شود، منجر به تصمیم گیری های نادرستی در تبدیل اراضی کشاورزی به شهری یا صنعتی شده است که برگشت‏ناپذیر هستند. در استان مازندران نیز با وجود اراضی کشاورزی بسیار حاصلخیز و طبیعت منحصر ‏به‌فرد آن، توسعه گردشگری به شکل نابسامان موجب افزایش تقاضا برای مسکن دوم یا ویلا و تغییر کاربری گسترده زمین‏های کشاورزی شده است که اثر‌گذاری های زیان‌بار اقتصادی، اجتماعی و زیست‏محیطی فراوانی را برای منطقه در بر دارد در این بررسی به برآورد ارزش خدمات غیر‏مصرفی زمین‏های کشاورزی این استان از منظر ساکنان مناطق شهری پرداخته شد که این ارزش با تبدیل این زمین‌ها به ساختمان به کلی از بین می‏رود و یکی از زیان‌های این پدیده مهم می‏باشد. بر اساس نتایج این تحقیق متوسط تمایل به پرداخت ساکنان این مناطق برای حفظ هر هکتار زمین کشاورزی بسته به نوع زمین از 6/22 میلیون ریال برای زمین دیم تا 268/113 میلیون ریال برای باغ متغیر می‏باشد و میانگین تمایل به پرداخت برای حفظ هر هکتار شالیزار در این منطقه، 119/105 میلیون ریال در سال می‏باشد. این ارقام گویای ارزش بالای منافع غیر‏بازاری زمین‏های کشاورزی برای ساکنان مناطق شهری این منطقه می‏باشد که متاسفانه در تحلیل‌های فایده-هزینه پروژه های ملی نادیده گرفته می‏شود.