استفاده از روش سلسله‌مراتبی فازی در اولویت‌بندی نوع تصمیم‌گیری (مطالعه‌ی موردی: توسعه‌ی پایدار پارک جنگلی سراوان گیلان)

جنگل ها به‌عنوان بخشی از منابع طبیعی تجدید شونده در رشد و توسعه‌ی هم‌آهنگ یک کشور نقش عمده یی دارند و اجرای برنامه یی صحیح، که مستلزم شناخت کافی از این منبع طبیعی است، می تواند استعدادهای بالقوه‌ی جنگل را به فعل درآورد و سهم این منبع را در توسعه‌ی پایدار کشور نشان دهد. برنامه ریزی و اولویت بندی تصمیم گیری، در رابطه با مسایل مربوط به جنگل، زمانی که با چندین معیار و هدف برای توسعه‌ی پایدار سروکار داریم اهمیت زیادی پیدا می کند. بنابراین، در این مطالعه برای اولویت بندی تصمیم گیری ها در مورد مسایل اقتصادی، اکولوژیکی و اجتماعی پارک جنگلی سراوان گیلان، برای دست‌یابی به توسعه‌ی پایدار، از روش برنامه ریزی سلسله‌مراتبی فازی استفاده شد. داده های مورد نیاز مطالعه از طریق تکمیل پرسش‌نامه و نظرهای متخصصان پارک جنگلی به‌دست آمد. نتایج نشان داد که با توجه به امکانات کم تفریحی و رفاهی فعلی پارک، تصمیم گیری در مورد مسایل اجتماعی آن در درجه‌ی اول اولویت برای برنامه ریزی پارک است. نزدیک بودن میزان اولویت مسایل اکولوژیکی به اولویت اول نشان داد که برای رسیدن به توسعه‌ی پایدار پارک جنگلی، اولویت معیار اجتماعی باید در جهتی باشد که به هدف اکولوژیکی کم‌ترین صدمه وارد شود، و در عین حال از قابلیت های اقتصادی پارک نیز بتوان برای توسعه‌ی پایدار آن استفاده نمود.