فقر و گرایش به مخاطره در مناطق روستایی استان فارس

هدف این مقاله بررسی فقر در سطوح مختلف گرایش به مخاطره‌ی روستاییان است. در بررسی فقر از شاخص‌های نسبت سرشمار فقر، نسبت شکاف فقر و شدت فقر و در تعیین تمایلات ریسکی از روش معادل مطمین برابر با فعالیت ریسکی فرضی استفاده شد. آمار و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی از نمونه‌ای شامل 120 خانوار در سه روستای شهرستان فسا از توابع استان فارس در سال 1386 به دست آمد. نتایج بیان می‌کند، 33/48 درصد روستاییان مورد مطالعه، فقیر و 67/51 درصد غیرفقیر می‌باشند. شکاف فقر و شدت فقر برای گروه فقیر نمونه‌ی مورد مطالعه به ترتیب 354/0 و 190/0 است. از نظر تمایلات ریسکی، 55/46 درصد فقرای روستایی ریسک‌پذیر، 48/34 درصد آنان ریسک‌گریز و 97/18 درصد ریسک خنثی هستند. فقرای ریسک‌گریز، بیش‌ترین و فقرای ریسک‌پذیر، کم‌ترین شکاف فقر را به خود اختصاص داده‌اند. هم‌چنین فقرای ریسک‌گریز، بیش‌ترین و فقرای ریسک‌پذیر کم‌ترین حساسیت را نسبت به توزیع درآمد از خود نشان می‌دهند.