بررسی توان رقابت‌پذیری سامانه‌ی تولید ارقام مختلف برنج در استان گیلان

این پژوهش با بهره‌گیری از مطالعات میدانی و جمع‌آوری پرسش‌نامه از مزارع برنج هیبرید استان گیلان در سال زراعی 85-1384 مزیت نسبی تولید این رقم را مورد بررسی قرار داد. از سوی دیگر، محاسبه‌ی سودآوری اجتماعی، توان رقابت صادراتی و استفاده از ره‌یافت برنامه‌ریزی خطی به منظور محاسبه‌ی شاخص‌های مزیت و الگوی کشت بهینه‌ی اجتماعی زراعت ارقام برنج دانه‌بلند مرغوب و پرمحصول در سناریوهای مختلف از دیگر اهداف مورد نظر در این پژوهش است. نتایج به دست آمده از محاسبه‌ی مزیت نسبی و توان رقابت صادراتی گویای وضعیت برتر برنج دانه‌بلند پرمحصول در قیاس با برنج دانه‌بلند مرغوب در سناریوهای مختلف است. از سوی دیگر، الگوی برنامه‌ریزی خطی توسعه‌ی سطح زیر کشت ارقام پرمحصول تا 86 هزار هکتار را به منظور بیشینه‌سازی سود اجتماعی پیش‌نهاد کرد. با توجه به اهمیت برنج در امنیت غذایی ایران، اصلاح سامانه‌ی تولیدی برای کشت مکانیزه‌ی این محصول و کاهش هزینه‌های تولید در جهت افزایش رقابت‌پذیری و جلوگیری از اثر منفی کاهش سیاست‌های حمایتی الزامی است.