پراکنش مکانی ناامنی غذایی در منطقه‌های شهری و روستایی ایران

ناامنی غذایی به مفهوم دسترسی محدود یا نامطمئن به غذای کافی و سالم از نظر تغذیه‌ای یا توانایی محدود برای دستیابی به غذا از راه‌های مقبول اجتماعی است. آسیب دیدن وضعیت سلامت جسمی و ذهنی و ابتلا به بیماری‌های مزمن از پیامدهای بالقوه ناامنی غذایی است. لذا در این پژوهش، با استفاده از اطلاعات خام طرح نمونه‌گیری هزینه و درآمد خانوار، به بررسی وضعیت ناامنی غذایی در منطقه‌های شهری و روستایی استان‌های ایران در سال 1398 پرداخته شد. برای بررسی وضعیت ناامنی غذایی، شاخص fgt محاسبه و منطقه‌های مختلف استان‌ها با توجه به این شاخص‌‌‌ها رتبه‌‌بندی و نقشه ناامنی غذایی تهیه گردید. نتایج شاخص‌های ناامنی غذایی مربوط به دسترسی به میزان کالری و پروتئین مورد نیاز بدن نشان داد که شیوع ناامنی غذایی در منطقه‌های شهری بالاتر از منطقه‌های روستایی است. شیوع ناامنی غذایی در منطقه‌های شهری، از نظر دسترسی به کالری و پروتئین مورد نیاز بدن به ترتیب 42.17 و 37.34 درصد است. این رقم‌ها برای منطقه‌های روستایی به ترتیب معادل 35.93 و 33.06 درصد می‌باشند. همچنین نتایج  نشان می‌دهد، درصد خانوارهایی که پروتئین را کمتر از میزان مورد نیاز روزانه دریافت می‌کنند، کمتر از خانوارهایی است که به کمترین کالری مورد نیاز بدن دسترسی ندارند. بنابراین با توجه به نتایج بررسی‌های انجام شده، پیشنهاد موکد این است تدوین و اجرای سیاست‌های کلان کشور در راستای کاهش ناامنی غذایی، به‌ویژه استان‌هایی که در وضعیت نامطلوب‌تری قرار دارند، بیش از پیش توجه شود. همچنین پایش وضعیت تغذیه جامعه از راه گرد‌آوری اطلاعات دوره‌ای، تثبیت قیمت مواد غذایی، بررسی روند تغییرات ناامنی غذایی در سطح کلان و در سطح استان‌ها و گزارش به مسئولان مربوطه می‌تواند آنان را در برنامه‌ریزی برای ارتقا سلامت قشرهای مختلف جامعه یاری رساند.

Spatial distribution of food insecurity in urban and rural areas of Iran

Food insecurity means limited or unreliable access to adequate and healthy food in terms of nutrition or limited ability to access food through socially acceptable means. Impairment of physical and mental health and chronic illness are potential consequences of food insecurity. Therefore, in the present study, using the raw data of household expenditure and income sampling plan, the food insecurity situation in urban and rural areas of Iran’s provinces in 2019 was investigated. To assess food insecurity, the FGT index was calculated and different regions of the provinces were ranked according to these indicators and finally a food insecurity map was prepared. The results of food insecurity indices related to access to the amount of calories and protein required by the body showed that the prevalence of food insecurity in urban areas is higher than rural areas. The prevalence of food insecurity in urban areas in terms of access to calories and protein required by the body is 42.17 and 37.34%, respectively. These figures for rural areas are 35.93 and 33.06 percent, respectively. The results also show that the percentage of households that receive less protein than their daily requirement is lower than households that do not have access to the minimum calories needed by the body. Therefore, according to the results of the present study, it is suggested that the development and implementation of macropolicies to reduce food insecurity, especially in the provinces that are in a more unfavorable situation, should be considered. Also, monitoring the nutritional status of the community by collecting periodic information, stabilizing food prices, monitoring the trend of food insecurity changes at the macro level and at the provincial level and reporting to the relevant authorities can help them in planning to improve the health of different segments of society.