ارزیابی ارتباط ناامنی غذایی و پایداری اقتصادی، اجتماعی وزیست محیطی (مورد مطالعه: مناطق روستایی شهرستان گرگان)

پس از اجلاس سران زمین در سال 2009، بر اهمیت پایداری به منظور حفظ محیط زیست، نظام های زراعی و امنیت غذایی به عنوان بخشی از پایداری (و برعکس) تاکید شده است. در همین راستا، این بررسی به منظور ارزیابی ارتباط ناامنی غذایی و پایداری زراعی در شهرستان گرگان در سال زراعی 99-1398 انجام شده است. آمار و اطلاعات بر مبنای دو نوع پرسشنامه کشاورزان و متخصصان (برای وزن دهی معیارها و زیرمعیارهای پایداری) گردآوری گردید. برای سنجش امنیت غذایی از شاخص راهبرد مقابله ای و برای سنجش پایداری از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. برای ارزیابی ارتباط ناامنی غذایی و پایداری از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برمبنای معیار تجمیع شده پایداری، دهستان استرآباد شمالی با وزن 0/236 به عنوان پایدارترین دهستان انتخاب شد. دهستان های قرق، روشن آباد، انجیراب و استرآباد جنوبی با وزن های 0/199، 0/197، 0/195 و 0/173 در اولویت های بعدی قرار دارند. برمبنای معیار زیست محیطی، استرآباد جنوبی با نمره 0/216، بر مبنای معیار اقتصادی، استرآباد شمالی با نمره 0/249 و برمبنای معیار اجتماعی، روشن آباد با نمره 0/204 بالاترین سطح پایداری را داشتند. همچنین، برمبنای شاخص راهبرد مقابله ای 14 خانوار (4/67%) امنیت غذایی، 211خانوار (7/33%) ناامنی غذایی ضعیف، 54 خانوار (18%) ناامنی غذایی متوسط و 21 خانوار (7%) ناامنی غذایی شدید را تجربه می کنند. همچنین بین ناامنی غذایی و پایداری کل، اقتصادی و زیست محیطی همبستگی شدید منفی وجود دارد. با توجه به اهمیت پایداری کشاورزی در بهبود امنیت غذایی پیشنهاد می شود سیاست گذاران همگام با رشد امنیت غذایی، پیامدهای تخریب محیط زیست را بررسی و ارزیابی کنند.