بررسی اثر پیوند هیدروژنی بر پیش بینی جذب مخلوط اتانول/آب در غشا پلیمری پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) در فرآیند تراوش تبخیری به روش الگوریتم ژنتیک

در این مقاله رفتار جذب مخلوط اتانول / آب در غشای پلیمری پلی دی متیل-سیلوکسان (pdms) در دو دمای°c 45 و 60 در غلظت های مختلف خوراک، توسط مدل انرژی آزاد گیبس uniquac و مدل اصلاح شده با اثر پیوند هیدروژنیuniquac-hb بررسی شده است. قدرت پیش بینی دو مدل، اثر پیوند هیدروژنی، غلظت و دمای خوراک بر فرآیند جذب سیستم مذکور مطالعه شده است. با فرض برقراری تعادل ترمودینامیکی اجزا در دو فاز موجود، پارامترهای تنظیمی مدل ها با روش الگوریتم ژنتیک تخمین و سپس جز حجمی اجزا محاسبه شده است. نتایج، تطابق خوبی بین مقادیر پیش بینی شده با مدل uniquac و داده‌های آزمایشگاهی را نشان می دهد که به ترتیب برای دماهای°c 45 و 60، درصد خطا برابر 2/4 و 4/4 می باشد. در نظر گرفتن اثر پیوند هیدروژنی در مدل uniquac-hb موجب کاهش درصد خطا به 8/3 و 4 برای دماهای مذکور و تطبیق بهتر نتایج مدل و داده‌های آزمایشگاهی می شود.