امکان سنجی استفاده از روش آگلومراسیون در لیچینگ توده ای کانسنگ اکسیده ی مس با استفاده از ترکیبات پلیمری

مهمترین عامل کاهش نفوذپذیری در لیچینگ توده ای، حضور نرمه ها است که به دلیل حرکت با عامل لیچینگ در مناطقی تجمع می کنند و سبب ایجاد زون های مرده و جریان های کانالی در توده می شوند. به همین دلیل در معدن مس چاه موسی کانسنگ در ابعاد 02 میلی متر با عیار مس 1/34 درصد قبل از بارگذاری توده بدوناستفاده جدا می شود. در این تحقیق به منظور استفاده از بخش 02 میلی متر از روش آگلومراسیون با استفاده از ترکیب های معدنی (سیلیکات سدیم و سولفات کلسیم) و ترکیب های پلیمری خنثی، کاتیونی و آنیونی استفاده شد. قدرت پیوندهای اتصالی بین ذرات از طریق پارامتر درصد عبور ذرات ریز در آزمایش سوک بررسی شد. بر اساس نتایج، بیشترین قدرت پیوندهای اتصالی در آگلومره های تولیدی با استفاده از ترکیبات خنثی با کمترین مقدار عبور ذرات ریز (3/89 %) به دست آمد. دلیل افزایش قدرت پیوندهای اتصالی با استفاده از ترکیبات خنثی، بیشتر بودن تاثیر نیروی پیوند هیدروژنی در کنار نیروهای واندروالسی شناخته شد.