پژوهشی پیرامون راههای باستانی نیشابور به توس

راههای میان نیشابور و توس از دیرباز ، همچون شریان های حیاتی ، یکی از عوامل مهم پویایی و حرکت جوامعاین منلطق به سوی پیشرفت و توسعه فرهنگی و تمدنی بوده است . این امر به گونه ای محسوس در آثار و بقایای زیستگاههای باستانی بر جای مانده از اقوام ساکن قابل بررسی و مشاهده است . در مقاله حاضر ، با بهره گیری از روشهای پژوهشی باستان شناسی دو مسیر عمده جلگه ای که قسمتی از شاهراه بزرگ خراسان به جاده ابریشم بوده و دو مسیر کوهستانی ، یعنی راه های میان بر و چاپاری این دو منطقه بررسی و ضمن آن برخی از مکان هایی که به نوعی با آنها مرتبط بوده ، ارایه شده اند .