یک مدل توسعه مرحله ای برای شهرهای جدید: تجربه شهرهای جدید انگلستان

در این مقاله تلاش شده است تا بر اساس تجربه ایجاد شهرهای جدید انگلستان ، برای فرآیند تحولات جمعیتی و اقتصادی شهرهای جدید مدل عمومی ارایه شود . این مطالعه نشان میدهد که شهرهای جدید دارای توسعه مرحله ای هستند . در این تحقیق نظریه های توسعه مرحله ای یک ناحیه شهری و افت شهری به عنوان زمینه نظری تحقیق و روش آماری تحلیل عاملی و فن محاسبات بازار کار به عنوان روش ها و تحلیل مورد استفاده قرار گرفته است . نتایج عاملی نشام میدهد که توسعه شهرهای جدید به طور مستقیم با تغییرات در فرصت های شغلی و تحولات دموگرافیک این شهرها ارتباط دارد .به علاوه نتایج محاسبات بازار کار برای شهرهای جدید نشام میدهد که این شهرها دارای یک توسعه مرحله ای در طی چرخه حیات خویش می باشند . همچنین این نتایج روشن می سازد که این شهرها در طی مراحل اول و دوم توسعه خود رشدی قابل ملاحظه راتجربه کرده اند در حالی که در دهه سوم (‌مرحله بلوغ ) دچار رکود شده اند .نتایج تحلیلی عاملی نشان میدهد که در نتیجه مقادیر قابل ملاحظه مهاجرت به این شهرها ، شهرهای جدید در دهه سوم توسعه شان با رشد قابل ملاحظه ای در اندازه نیروی کار و عدم تعادل در عرضه و تقاضای نیروی انسانی روبرو بوده است . این امر منجر به کمبود شغل و کاهش مهاجرت به داخل شده است .در نتیجه ما می توانیم انتظار داشته باشم که در مرحله چهارم توسعه یک شهر جدید اگر فرایند رکود اتفاق بیفتد و ادامه یابد ، شهر جدید افزایش قابل ملاحظه در نرخ کمبود شغل ، افزایش بیکاری و مهاجرت به بیرون را تجربه کند . البته نتایج این تحقیق نشام میدهد که اندازه یک شهر و سیاستهای منطقه ای ، عوامل مهمی در توسعه هر شهر جدید است .