برنامه ریزی کاربری اراضی شهری (مورد: میناب)

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری ، چگونگی نحوه استفاده ، توزیع ، حفاظت ، سامان دهی مکان - فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری بر اساس خواست و نیازهای جامعه شهری ، بررسی می کند . با گسترش شهر نشینی و رشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای ، این مفهوم به صورتی وسیع تر در قالب طرح های : آمایش سرزمین ، طرح ریزی کالبدی ، جامع ، ساختاری - راهبردی و تفضیلی . از جایگاه خاصی برخوردار گردید . نظریه های متعدد از جمله برنامه ای ، سامان دهی ، کارکرد گرایی ، اصلاح گرایی ، مدرنیسم ، پست مدرنیسم ، فرهنگ گرایی ، طبیعت گرایی ، فلسفه گرایی ، فن گرایی ، اختیار گرایی ، آمایش انسانی ، سلامت روان و توسعه پایدار رویکردهای خاصی به برنامه ریزی کاربری اراضی شهری بخشیده است .با نگرش به مبانی ، مفاهیم و فرآیند و اصول و معیارهای کاربری ، شهر خطی میناب با 05/1027 هکتار مساحت و جمعیتی برابر 65313نفر ( در سال 1380 ) مورد بررسی و برنامه ریزی قرار گرفت . این شهر در وضع موجود ( 1380 ) در کاربردهای مسکونی ، ابتدایی ، آموزش عالی ، فرهنگی ، بهداشتی ، درمانی ، ورزشی ، پارک و فضای سبز ، جهانگردی نظامی - انتظامی و پارکینگ شهری دارای کمبود است .در پایان سال برنامه ریزی 1390 که جمعیت شهر میناب به 88119 نفر ( 22806 نفر اضافه جمعیتی) می رسد ، برای طرح ریزی و ساخت انواع کاربری های بهینه به 88/1367 هکتار ( 14/115 هکتار در وضع موجود ، 69/225 هکتار در پایان سال برنامه ریزی ) فضایی کالبدی نیاز است .