سنجش مولفه‌های کمی وکیفی قابل اندازه گیری موثر بر آمادگی ارایه خدمات الکترونیک در شهر اصفهان

در عصر جهانی شدن، شهرهایی که بتوانند خدمات مناسب را در کمترین فرصت و با کیفیت بالا به شهروندان ارائه کنند مورد علاقه بسیاری از مردم جهان واقع می‌شوند. از جمله ویژگی‌های این شهرها، داشتن قابلیت‌های مختلف در ارایه خدمات به هنگام و از راه دور می‌باشد. هدف این پژوهش، سنجش میزان آمادگی الکترونیکی شهر اصفهان با توجه به شاخص‌های مهم اجتماعی- فرهنگی، انسانی، قوانین- استانداردها و فناوری می‌باشد. با توجه به عدم وجود اطلاعات به روز، تفاوت در مقیاس های سنجش و تمایز این شاخص‌ها با مدل‌های ارزیابی آمادگی الکترونیکی در جهان، سعی شده با استفاده از سنجه‌های کمی و کیفی محقق ساخته به سنجش میزان آمادگی الکترونیکی شهر اصفهان پرداخته شود. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد، جامعه آماری شامل کاربران اینترنت در مناطق 14گانه و کارشناسان فاوا در سازمان‌های مختلف شهر اصفهان می‌باشد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات از آزمون‌های آماری تی، من ویتنی و رگرسیون گام به گام چند متغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری سازمان‌ها در زمینه it و بخصوص توسعه منابع انسانی ضعیف بوده، امکان انجام فعالیت‌های اداری و خدماتی از راه دور محدود و همچنین وضعیت زیرساخت‌های سازمانی نیز نامناسب می‌باشد.بررسی سوالات پژوهش نشان می‌دهد که تفاوت معناداری بین نظرات کارشناسان فاوا و کاربران به جز در زمینه ضعف ابزارهای اولیه دیده نشده، رابطة معناداری بین زیرساخت‌های شهری و ارائه خدمات الکترونیکی وجود دارد، در این بین دسترسی همه مردم و وجود زیرساخت‌های فنی با اهمیت‌تر می‌باشد.