ارزیابی عوامل موثر بر پیاده‌سازی برنامه ریزی استراتژیک در ایران

پس از ناکارآمدی طرح های جامع سناریوی جدیدی تحت عنوان«استراتژی توسعه شهری» در ادبیات برنامه ریزی شهری معاصر مطرح گردید. که مهم ترین هدف آن ارتقای کیفیت زندگی شهروندان، ساماندهی چالش های شهری، پالایش عملکردی،‌ایجاد نگرش مشارکتی و غیره می باشد. از‌این رو پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عوامل موثر بر پیاده-سازی برنامه ریزی استراتژیک در ایران است. نوع تحقیق کاربردی – توسعه و روش گردآوری اطلاعات اسنادی و پیمایشی می باشد جامعه آماری پژوهش حاضر کارشناسان و متخصصان مسائل شهری و منطقه ای است که حجم نمونه آن با استفاده از جدول مورگان 200 نفر برآورد گردید. برای ارزیابی چالش ها و فرصت های طرح جامع از مدل سوات و برای اولویت بندی معیارهای چهارگانه استراتژی توسعه شهری از فرآیند سلسله مراتبی و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار اس پی اس اسp131f p استفاده شده است. بدین معنی ابتدا معیارهای موثر بر کارآمدی استراتژی توسعه شهری در قالب 4 معیار نگرشی/ دانشی، هنجاری/ رفتاری، ارتباطی و مدیریتی و 44 معیار فرعی بر اساس درخت سلسله مراتبی ترسیم گردید. سپس از کارشناسان مسائل شهری و منطقه ای خواسته شد، تا براساس مقایسات زوجی اولویت ها را مشخص سازند. وزن هریک از معیارها در نرم افزار اکسپرت چویس p132f p سنتز و مورد واکاوی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد: که معیار نهادی و مدیریتی با وزن 322/0 اولویت اول، معیار ارتباطی با میانگین وزنی 301/0 دارای اولویت دوم، معیار هنجاری و رفتاری با میانگین وزنی 298/0 دارای اولویت سوم و اینکه معیار نگرشی و دانشی با میانگین وزنی 237/0 دارای رتبه آخر می باشد. پس بنابراین مهمترین موانع پیش روی برنامه ریزی استراتژیک در ایران به ترتیب اولویت معیار نگرشی/ دانشی، هنجاری/ رفتاری، ارتباطی و مدیریتی می باشد، که برای پیاده سازی آن راهکارهای پیشنهاد شده است، که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه ریزان شهری و منطقه ای ایران است.