تخمین بیشینه دمای هوا با رویکرد اقلیمی ‌و آماری

در سال های اخیر تغییر اقلیم عامل موثری می باشد که تاثیرات مهمی‌ در گسترش خشکسالی، تغییر الگوی کشت و تاثیرات منفی زیست محیطی دارد. در این میان تخمین بیشینه دمای هوا در مطالعات اقلیمی، کشاورزی و مدیریت منابع آب دارای اهمیت چشم‌گیری است، بنابراین انتخاب رهیافت جامع جهت برآورد دمای هوا ضروری می باشد. استفاده از روش های آماری (رگرسیونی) از گزینه های مطرح است که دو عامل در افزایش کارایی روش ها تاثیر دارد: متغیرهای موثر در روش و نوع روش آماری. در این تحقیق، متغیر های موثر در روش از دیدگاه اقلیمی‌ مورد بررسی قرار گرفت و بررسی عامل دوم براساس مقایسه روش های رگرسیونی کلاسیک و فازی با استفاده از اطلاعات برخی از ایستگاه های هواشناسی کشور ایران انجام گرفت. در اقلیم های مختلف تاثیر متغیرهای هواشناسی بر بیشینه دمای هوا یکسان نیست و براساس ضریب تبیین محاسبه شده نوع متغیرهای هواشناسی حاکم بر اقلیم خشک و نیمه خشک دارای مشابهت زیادی هستند. از میان متغیرهای هواشناسی، میانگین دمای هوا در تمام اقلیم های مورد مطالعه دارای بیشترین ضریب تبیین می باشد. در مورد نوع روش مورد استفاده، در ایستگاه های بندر انزلی - رامسر و سایر ایستگاه ها به ترتیب رگرسیون فازی نامتقارن و رگرسیون فازی متقارن عملکرد بهتری دارد. براساس معیارهایی مانند خطای ریشه متوسط مربعات، رگرسیون فازی نسبت به رگرسیون کلاسیک از کارایی بالایی برخوردار است.