ارزیابی فضای سبز شهری جهت مکان‌یابی پارک های محله ای(مطالعه موردی منطقه 7 شهر تهران)

رشد روزافزون شهرها، افزایش جمعیت شهری و پیامدهای آن از یک‌سو و مساله‌ کمبود زمین برای اسکان از سوی دیگر باعث عدم تمایل شهرداری ها در عملی نمودن استانداردهای فضای سبز شهری شده است، به‌گونه‌ای که شهرها به‌تدریج به شکل خوابگاه های عمومی درآمده اند. این در حالی است که فضای سبز به‌عنوان ریه های تنفسی شهر به شمار رفته و فقدان آن به معنی عدم وجود سلامت جسمی و روانی شهرها قلمداد می گردد. لذا این تحقیق به‌منظور ارزیابی فضای سبز شهری جهت مکان‌یابی پارک های محله ای با استفاده از مدل‌های فضایی و سنجش‌ازدور و به روش تحلیلی-کاربردی انجام‌گرفته است. ازاین‌رو برای محاسبه سرانه فضای سبز در سطح منطقه ابتدا با استفاده از شاخص تفاضلی نرمال شده پوشش گیاهی مربوط به داده های سنجنده استر، سرانه فضای سبز در سطح منطقه 55/3 مترمربع برای هر نفر محاسبه گردید که نسبت به حداقل سرانه ها بسیار پایین تر می باشد. بنابراین جهت مکان‌یابی پارک های محله‌ای از مدل تحلیل سلسله‌مراتبی استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که از مساحت 1536 هکتاری منطقه 1190 هکتار معادل 4/77 درصد از کل مساحت منطقه دارای وضعیتی کاملاً مناسب جهت گسترش فضای سبز است. بنابراین، نتایج این مطالعه می‌تواند به برنامه ریزان شهری برای درک و اولویت‌بندی مسایل شهری و یافتن راه‌حل‌هایی برای رفع مشکلات ناشی از کمبود فضای سبز کمک شایانی نماید.