ارزیابی تاثیر جنگل‌کاری در کاهش فرسایش بادی محدوده پی‌بشک در شهرستان جاسک

چکیده لندفرم‌های بادی در برابر فرسایش بسیار حساس می‌باشند. یکی از مهمترین برنامه های مهار فرایند فرسایش بادی، جنگل‌کاری در اراضی ماسه‌ای حساس به فرسایش است. تحقیق حاضر با هدف برآورد میزان کاهش فرسایش این لندفرم‌ها در اثر تغییر کاربری از اراضی بایر به جنگل‌های دست کاشت انجام شده است. در این تحقیق از رخساره‌های ژئومورفولوژی به عنوان واحدهای کاری استفاده شد. داده های تحقیق شامل امتیاز عوامل سنگ‌شناسی، شکل اراضی و ناهمواری، سرعت و وضعیت باد، عامل خاک و پوشش غیر زنده، تراکم و نوع پوشش گیاهی، اشکال فرسایش بادی، رطوبت خاک، نوع و پراکنش نهشته های بادی، مدیریت و استفاده از اراضی در هر یک از واحدهای کاری است. از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی، تصاویر ماهواره‌ای و مدل اریفر1 نیز به عنوان ابزار استفاده شد. با استفاده از مدل irifr1.e.a، رسوب ویژه بادی در دو مقطع زمانی اسفندماه 1380 (قبل از ایجاد جنگل دست کاشت) و اسفندماه 1390 (6 تا 9 سال پس از ایجاد و استقرار جنگل دست کاشت) برآورد گردید. نتایج تحقیق نشان‌دهنده کاهش27 درصدی متوسط رسوب ویژه لندفرم‌های منطقه از ton/ha/year 122 به ton/ha/year 89 پس از استقرار جنگل دست کاشت می‌باشد. هر چند کل این میزان کاهش را به اثرات جنگل‌های دست کاشت نمی‌توان نسبت داد؛ کاهش فاحش رسوب ویژه در عرصه های جنگل‌کاری شده، ازton/ha/year 129 بهton/ha/year 4-3 (بین 97 تا 5/97 درصد)، نشان‌دهنده عملکرد مثبت جنگل‌های دست کاشت در مهار فرایند فرسایش بادی منطقه است.