پهنه‌بندی مناطق حساس به فرسایش در حوضه آبخیز کن با روش پسیاک اصلاح شده و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)

فرسایش خاک فرآیندی است که سالانه باعث هدر رفت میلیون‌ها تن خاک از عرصه‌های طبیعی و زراعی می‌گردد. برآوردهای صحیح از خطر فرسایش در بهبود توصیه‌های مدیریت اراضی نقش مهمی دارد. در این تحقیق، پهنه‌بندی خطر فرسایش در حوزه آبخیز کن با مساحت 20571 هکتار با استفاده از مدل تجربی mpsiac و سامانه اطلاعات جغرافیایی (gis) مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از نقشه‌های پایه و بهره‌گیری از gis لایه‌های اطلاعاتی مورد نیاز تهیه گردید. پس از گردآوری، آماده‌سازی و ورود لایه‌های اطلاعاتی به محیط gis و تلفیق این لایه‌ها حداکثر و حداقل میزان رسوب ویژه تولیدی سطح حوضه به‌ترتیب 41/10 و 99/0 تن در هکتار در سال، میزان رسوبدهی ویژه کل حوضه 72/78 تن در هکتار در سال و رسوبدهی کل حوضه 50549 تن در سال بدست آمد که رقم قابل توجهی است و از دلایل آن می‌توان به حساس بودن جنس سازنده‌ای منطقه به فرسایش، نوع خاک منطقه، شیب زیاد حوضه، عدم کاربری مناسب اراضی و ... اشاره کرد به‌گونه‌ای که مناطق با شدت فرسایش زیاد منطبق بر سازنده‌ای حساس و شیب‌های تند و زیاد است.