تحلیل تاریخی از مشارکت شهروندان در اداره امور شهر های ایران

مشارکت شهروندی دراداره امور شهری باعث بهبودکارآیی ، تخصیص هزینه ها به سوی اولویتهای اجتماعی و پروژه های زیربنایی می گردد . بررسی های تاریخی نشان میدهد سابقه مشارکت شهروندی به دولت - شهرهای یونان باستان بر می گردد کهاز آن تاریخ به بعدمتاثر از حکومتهای و ایدئولوژی های حاکم بر جامعه دچار تحولی عمیق شده است . در ایران نحوه اداره امور شهرها از ابتدای پیدایش حیات بشری به جز دروه ی سلوکیان تا اواخر دولت سلطنت پهلوی دوم شهرهای حکومتی یا شاهی بوده اند . به طوری که شهرها با اراده پادشاهها اداره می شد . اگرچه انقلاب مشروطیت سرآغازی نوین در مشارکت شهروندی بود که قوانین انجمن ایالتی و ولایتی ، انجمن بلدیه و ... را به تصویب رساندند ، ولی شرایط فرهنگی - اجتماعی ایران و عدم آمادگی ساختاری ایران برای پذیرش الگوهای دموکراتیک سبب شکست قوانین مذکور گردید . بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 زمینه مناسبی فراهم گردید تامشارکت شهروندان در ادره امور شهرها مورد توجه قرار گیرد و قانون شوراها ( در آذرماه 1361 ) به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید . شروع جنگ تحمیلی در طول 8 سال و تحریم اقتصادی آمریکا در دوران بعد از جنگ زمینه را برای عملی کردن قانون شوراها تنگ تر کرد . تا اینکه با روی کارآمدن دولت خاتمی ( 1376 ) پروژه مشارکت شهروندی به جالش جدی فراخوانده شد . در سال 1377 اولین دوره انتخابات شوراها و در سال 1381 دومین دوره آن برگزار شد که انتخاب شهردار و قانونگذاری در زمینه نارسایی های اجتماعی - اقتصادی ، عمرانی و فرهنگی ... از اهم وظایف این نهاد می باشد .