تحلیل مهاجرت در ارتباط با سطح توسعه یافتگی استان های کشور با استفاده از تکنیک های برنامه ریزی

نخستین قدم در برنامه ریزی توسعه منطقه ای شناسایی وضع موجود آن مناطق می باشد که این شناسایی مستلزم تجزیه و تحلیل بخش های مختلف اقتصادی اجتماعی و فرهنگی آن می باشد برای تخصیص اعتبارات و منابع میان مناطق مختلف شناسایی جایگاه آن منطقه در بخش مربوطه و رتبه بندی سطوح برخورداری از مواهب توسعه ضروری است در سالهای اخیر سیاست گذاران روش های برنامه ریزی را با تاکید بر توان های محیطی نواحی مد نظر قرار داده اند غالبا این روش ها در زمینه های محیطی اقتصادی اجتماعی سیاسی و فرهنگی مورد مداقه قرار می گیرد یکی از آثار عدم تعادل در بهره گیری از مواهب توسعه یافتگی منجر به تحرکات ناموزون جمعیت در سطح استان ها مانند مهاجرت از مناطق کمتر توسعه یافته به مناطق در حال توسعه و یا توسعه یافته تر شده است این مقاله بر آن است که با استفاده از مدل و تحلیل های برنامه ریزی یک رابطه منطقی بین استان های کشور برقرار نماید برای نیل به این هدف در سنجش و تعیین درجه توسعه یافتگی متغیرهای زیادی در بخش های مختلف مطالعاتی در زمینه های فرهنگی جهانگردی مسکن و ساختمان نیروی انسانی اشتغال بهداشت و درمان ارتباطات و مخابرات طبقه بندی شده و ضریب توسعه یافتگی هر استان در بخش های مربوطه تعیین گردیده است بر اساس یافته های تحقیق رابطه ای معنادار میان توسعه یافتگی و مهاجرت برقرار می باشد که راهکارهای اساسی را برای برنامه ریزان در بخش های مطالعاتی ذکر شده مشخص می نماید.