تبیین مدل گردشگری شهری مردم‌پسند با رویکرد واقع‌گرایی اسلامی در تبریز

اهداف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر گردشگری شهری، مردم‌پسندی و واقع‌گرایی، بر تمایل گردشگران به انتخاب تبریز به عنوان مقصد سفر صورت پذیرفت.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و داده‌ها با توزیع تصادفی پرسش‌نامه بین گردشگران در مبادی ورودی و خروجی تبریز، از قبیل فرودگاه و پایانه‌های مسافربری در سال 1403 گردآوری شد. برای شناسایی شاخص‌های مرتبط، مرور نظام‌مند ادبیات پژوهش با روش سندلوسکی و بارسو انجام شد. سپس شاخص‌های پرتکرار از طریق نظرسنجی بررسی و داده‌ها با مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافته‌ها: با توجه به اینکه آمار t بالاتر از 1/96 بود متغیرهای مستقل تاثیر معناداری بالای 95% بر متغیر وابسته یعنی تمایل به گردشگری در تبریز داشتند و p-value کمتر 0/05، رابطه معنادار بین متغیرها را نشان می‌داد. گردشگری شهری با ضریب تاثیر 0/771 بیشترین نقش را در شکل‌گیری تمایل گردشگران داشت، و پس از آن، مردم‌پسندی (0/608) و واقع‌گرایی (0/576) تاثیرگذار بودند. همچنین، گردشگری شهری تاثیر مستقیمی بر مردم‌پسندی داشت، در حالی که مردم‌پسندی و واقع‌گرایی اسلامی به طور معناداری بر علاقه گردشگران به مقصد اثر داشتند. علاوه بر این، مردم‌پسندی و واقع‌گرایی ارتباط مستقیمی (0/595) داشتند، به این معنا که رضایت از تعاملات اجتماعی و فرهنگی، انگیزه بازدید مجدد یا توصیه مقصد را افزایش می‌داد. مردم‌پسندی همچنین بر تجربه کلی گردشگران و در نهایت بر واقع‌گرایی آنان اثرگذار بود (0/386). همبستگی متغیرهای ذکر‌شده با توجه به اینکه همگی نزدیک به 1+ بودند ارتباط قوی را تایید می‌کردند. نتیجه‌گیری: عواملی مانند جذابیت فعالیت‌های گردشگری، کیفیت خدمات، هزینه‌های سفر، بناها و آثار تاریخی، رعایت اصول اخلاقی و احترام به حقوق دیگران بیشترین تاثیر را بر تمایل گردشگران به انتخاب تبریز دارند.

explanation of the sociability urban tourism model with an islamic realism approach in tabriz

aims: this study aims to examine the impact of urban tourism, public appeal, and realism on tourists’ willingness to choose tabriz as a travel destination.methodology: this applied research utilized a likert-scale questionnaire and a random sampling method to collect data from tourists at entry and exit points of tabriz, including airports and passenger terminals. a systematic literature review was conducted using the sandelowski and barroso method to identify relevant indicators. frequently mentioned indicators were then assessed through a survey, and the data were analyzed using structural equation modeling (sem).findings: since the t-statistic is greater than 1.96, independent variables have a significant effect on the dependent variable tourists’ willingness to visit tabriz at a confidence level above 95%. the p-value being less than 0.05 confirms the significant relationship between variables. urban tourism has the highest impact (0.771) on tourists’ willingness, followed by public appeal (0.608) and realism (0.576). moreover, urban tourism directly influences public appeal, while public appeal and islamic realism significantly affect tourists’ interest in the destination. additionally, public appeal and realism exhibit a direct correlation (0.595), implying that satisfaction with social and cultural interactions enhances the motivation for revisits or recommendations. public appeal also affects tourists’ overall experience and, ultimately, their perception of realism (0.386). the high correlation values, all close to +1, confirm strong relationships between the variables.conclusion: the findings suggest that factors such as the attractiveness of tourism activities, service quality, travel costs, historical sites, ethical considerations, and respect for tourists’ rights have the most substantial impact on tourists’ willingness to choose tabriz as a destination.