مدل‌یابی تاب‌آوری اپیدمیولوژیکی شهری مبتنی بر معادلات ساختاری pls در تبریز

اهداف: در طول قرن اخیر شیوع همه‌گیری‌هایی مانند سارس، ابولا و مخصوصاً کرونا، بحران‌های عدیده‌ای را در عرصه جهانی دامن زده‌اند. در مقابله با چنین بحران‌های شهری پرداختن به مقوله تاب‌آوری شهرها و مداخلات غیردارویی در برابر همه‌گیری‌ها می‌تواند راه‌گشا باشد. بدین منظور این پژوهش با هدف بررسی نقش شاخص‌های متاثر از ساختار کالبدی شهرها بر تاب‌آوری اپیدمیولوژیک شهری انجام گرفت.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی بوده و بر اساس داده‌های بیماری کرونا از ابتدای فروردین ماه تا انتهای خرداد ماه 1399 در تبریز انجام شد. شاخص‌های مرتبط از مرور نظام‌مند ادبیات استخراج شد. سپس شاخص‌های مورد نظر بر اساس آمارهای در دسترس در 41 واحد شهری تبریز مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج داده‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری به منظور تعیین همبستگی بین متغیرها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: عوامل دسترسی به غذا و نقاط شکست قرنطینه، دسترسی به خدمات درمانی، تراکم جمعیت و مسکونی، اجتماعی و آلودگی محیطی به‌ترتیب با ضریب‌های 0/537، 0/488، 0/273 ،0/232- و 0/146 تاثیر معناداری بر تاب‌آوری اپیدمیولوژیک شهری داشتند.نتیجه‌گیری: مولفه‌های تراکم جمعیت و مسکونی، دسترسی به غذا و نقاط شکست قرنطینه، دسترسی به خدمات درمانی، آلودگی محیطی و اجتماعی بیشترین تاثیر را در تبیین تغییرات اپیدمیک دارند. 

urban epidemiological resilience modeling based on pls structural equations, tabriz, iran

aims: throughout the preceding century, the proliferation of pandemics, including sars, ebola, and notably corona, has precipitated numerous crises within the global context. in addressing such urban challenges, the exploration of urban resilience and the implementation of non-pharmaceutical interventions against epidemics may present a viable pathway. accordingly, this study was undertaken to examine the influence of urban physical structure indicators on urban epidemiological resilience.methodology: the current study was of a practical nature and was carried out in tabriz from early april to late june 2019, utilizing data pertinent to the corona virus. relevant indicators were derived from an exhaustive systematic literature review. subsequently, the identified indicators were assessed using available statistics from 41 urban districts of tabriz, and the resultant data were analyzed through the structural equation modeling approach to ascertain the interrelationships among the variables.findings: the determinants pertaining to food accessibility and the inadequacies in quarantine protocols, in conjunction with access to healthcare services, demographic and residential density, as well as social and environmental pollution, exhibited coefficients of 0.537, 0.488, 0.273, 0.232, and 0.146 respectively, thereby demonstrating a substantial influence on urban epidemiological resilience.conclusion: a considerable proportion of the variations observed in the epidemic is elucidated through the analysis of the parameters related to demographic and residential density, food accessibility and quarantine inadequacies, healthcare service availability, and both environmental and social pollution.