الگوی مدیریت یکپارچه زیرساخت داده‌های مکانی منطقه 20 شهر تهران با رویکرد شهر هوشمند

اهداف: منطقه 20 شهرداری تهران یکی از مناطق کمتر توسعه‌یافته است که به دلیل مشکلاتی نظیر کمبود زیرساخت‌های هوشمند، فاقد چشم‌انداز مناسب برای توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز یک شهر هوشمند است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف ارایه الگویی برای مدیریت یکپارچه زیرساخت داده‌های مکانی با رویکرد شهر هوشمند در این منطقه انجام گرفت. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع پیمایشی بوده و در دو فاز کیفی و کمّی در سال 1402 در منطقه 20 تهران به انجام رسید. جامعه آماری پژوهش شامل 16 نفر از خبرگان موضوعی بودند. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و پرسش‌نامه بود. در فاز کیفی، با استفاده از مرور ادبیات موضوع، مولفه‌های مدیریت یکپارچه زیرساخت داده‌های مکانی شهر هوشمند شناسایی شدند. پس از اعمال تغییرات بر اساس نظرات خبرگان، 12 مولفه تایید شد. در فاز کمّی، به منظور شناسایی شبکه روابط و تعاملات و آزمون نتایج، از روش مدل‌سازی تفسیری ساختاری استفاده و در نهایت مدل نهایی پژوهش ارایه شد.یافته‌ها: مولفه تدوین سیاست‌ها و استانداردهای زیرساخت داده‌های مکانی در سطح شهرداری به عنوان تاثیرگذارترین مولفه در بالاترین سطح و مولفه‌های میزان استفاده از داده‌های مکانی، تعداد دفاتر خدمات الکترونیک، میزان به‌روزرسانی داده‌ها، همکاری و هماهنگی بین سه نهاد فرمانداری ری، شهرداری ری و شهرداری تهران در راستای تولید، استانداردسازی و به اشتراک‌گذاری داده‌های مکانی و مولفه همکاری و هماهنگی با سایر ادارات تحت ‌عنوان کاربر داده، به عنوان اثرپذیرترین مولفه‌ها در پایین‌ترین سطح قرار گرفتند.نتیجه‌گیری: وجود سیاست‌ها و استانداردهای تعریف‌شده در زمینه زیرساخت داده‌های مکانی، بیشترین اثرگذاری را بر سایر مولفه‌ها دارد. 

an integrated management model of spatial data infrastructure with a smart city approach in district 20 of tehran

aims: district 20 of tehran municipality is characterized as a less developed region attributable to factors such as insufficient smart infrastructure and the absence of a coherent vision for smart city infrastructure advancement. the primary objective of this research was to develop a comprehensive management framework for spatial data infrastructure integrated with a smart city approach within district 20 of tehran.methodology: this investigation, carried out between 2023 and 2024, was divided into qualitative and quantitative phases, with a particular focus on district 20 in tehran. the study’s sample size comprised 16 experts, and data collection methods encompassed semi-structured interviews and questionnaires. during the qualitative phase, the components essential for managing spatial data infrastructure in the context of a smart city were identified through an extensive review of existing literature. subsequently, following adjustments based on expert feedback, a total of 12 components were validated. in the quantitative phase, structural equation modeling was employed to delineate the network of relationships and interactions, culminating in the presentation of the final model.findings: the formulation of policies for spatial data infrastructure was recognized as the most influential component at the highest echelon. factors such as the utilization extent of spatial data, the quantity of electronic service centers, data update frequencies, cooperation and synchronization among the authorities of rey governorate, rey municipality, and tehran municipality in the realms of spatial data production, standardization, and distribution, along with the element of collaboration and synchronization with other entities categorized as data users, were positioned as influential components at the lowest tier.conclusion: the policies and criteria established within the domain of spatial data infrastructure possess the most significant influence on other elements.