شناسایی عوامل تاثیرگذار بر ارتقای روابط اجتماعی در فضای شهری تحت تاثیر رویکرد مکان‌سازی در محله فردوس تبریز

اهداف: فضای شهری موفق دارای طیف گسترده‌ای از مولفه‌های ذهنی و عینی است و توجه به شاخص‌های کالبدی برای ایجاد یک مکان «موفق» نقشی تعیین‌کننده دارد که یکی از راهبردهای آن توجه به روابط اجتماعی است. ضعف روابط اجتماعی در محلات می‌تواند سبب مشکلاتی از قبیل کم‌رنگ‌شدن حس تعلق به مکان و روحیه جمعی شود. هدف نوشتار حاضر شناسایی مولفه‌های رویکرد مکان‌سازی و بررسی تاثیر و نقش آن در روابط اجتماعی فضاهای شهری است.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و در سال 1400 در شهر تبریز به روش کمّی انجام شد و برای دستیابی به تحلیلی جامع از نقش مکان‌سازی در احیای روابط اجتماعی مد نظر قرار گرفت. داده‌ها از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای و همچنین تکمیل 384 پرسش‌نامه گردآوری شد. در بخش تحلیل داده‌ها، محله‌های شهر تبریز براساس آزمون‌های آماری رگرسیون، اسپیرمن، فریدمن و آنوا ارزیابی شد. یافته‌ها: ابعاد کالبدی، اجتماعی، مدیریتی-سیاست‌گذاری، ادراکی-معنایی و اقتصادی به عنوان مولفه‌های مستخرج مکان‌سازی بوده که از دیدگاه شهروندان در احیای روابط اجتماعی تاثیر بسزایی داشتند.نتیجه‌گیری: شاخص‌های وجود گذرهای پُر جنب و جوش در محله، امنیت کافی در سطح محله و هویت محلی متمایز بیشترین اهمیت را در ارتقای روابط اجتماعی در فضای شهری به خود اختصاص دادند. 

identifying factors affecting the improvement of social relations in the urban space under the influence of the place-making approach in ferdous neighborhood of tabriz

aims: the achievement of a prosperous urban environment encompasses a diverse array of subjective and objective elements. in this pursuit, it is crucial to consider physical indicators, as they play a pivotal role in the creation of a successful locale. one strategy that can be employed is the cultivation of social relations. insufficient social connections within neighborhoods can give rise to issues such as a diminishing sense of belonging and a weakened collective spirit. the aim of this article is to identify the various components of the place-making approach and analyze its influence and function in shaping the social relations within urban spaces.methodology: this is a study that is applied in 2021 in tabriz, and is conducted using the quantitative approach. in order to assess the components developed in the conceptual model, methods of survey research and descriptive analysis have been utilized. to achieve a comprehensive examination of the role of placemaking in the restoration of social relationships, it has been taken into consideration. the data has been gathered through desk studies and the collection of 384 questionnaires. in the section of data analysis, various neighborhoods of tabriz have been assessed based on the statistical tests of regression, spearman, friedman, and anova.findings: the physical, social, management-policy, perceptual-semantic, and economic aspects constitute the extracted elements of placemaking that exert a substantial influence on the restoration of social interactions as perceived by the populace.conclusion: the enhancement of urban spaces is predominantly driven by a combination of densely populated streets within the vicinity, stringent security measures, and an exceptional sense of individuality.