مدل مناسب گردشگری مبتنی بر حکمروایی خوب شهری مجموعه گردشگری چیتگر

هدف: گردشگری را می‌توان به عنوان طیف وسیعی از افراد، مشاغل، سازمان‌ها و مکان‌هایی تصور کرد که به نوعی با هم ترکیب می‌شوند و تجربه سفر را ارایه می‌دهند. این مقاله ارایه مدل مناسب گردشگری مبتنی بر حکمروایی خوب شهری به منظور ارتقای مجموعه گردشگری چیتگر بود. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی بوده و در سال 1402 در مجموعه تفریحی چیتگر به انجام رسید. ابعاد و معیارهای موثر بر حکمروایی گردشگری با استفاده از بررسی پیشینه مطالعاتی تعیین و در قالب پرسش‌نامه به ارزیابی نهاده شد. روایی پرسش‌نامه تهیه‌شده، به روش دلفی تایید شد. تعداد نمونه‌ها براساس فرمول کوکران 310 نفر تعیین شد. پایایی پرسش‌نامه‌ها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ تایید شد (0/81). مخاطبان پژوهش برای ورود به بخش میدانی و ارایه پرسش‌نامه، از میان افراد عادی و مراجعین مجتمع گردشگری چیتگر به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون t تک‌نمونه و نرم‌افزار spss 26 تحلیل شد. مطلوبیت هر بُعد با استفاده از سطح مطلوبیت آزمون بررسی و ارزیابی شد. یافته‌ها: مدل حکمروایی توسعه گردشگری در مجموعه تفریحی چیتگر با توجه به 9 بُعد مشارکت، شفافیت، قانون‌مداری، پاسخ‌گویی، عدالت، مسئولیت‌پذیری، نظارت، کارآیی و اثربخشی، تخصص‌گرایی قابل دستیابی است. میانگین ابعاد به‌ترتیب، مشارکت 2/5، شفافیت 2/3، قانون‌مداری 2/1، پاسخ‌گویی 2/6، عدالت 2/2، مسئولیت‌پذیری 2/7، نظارت 2/3، کارآیی و اثربخشی 2/5 و بُعد تخصص‌گرایی 2/6 بود که همه ابعاد در سطح نامطلوبی قرار داشتند.نتیجه‌گیری: هر یک از ابعاد تحقق حکمروایی توسعه گردشگری دارای معیارهایی هستند که ارتقای هر یک از آنها در ارتقای سطح سایر ابعاد و نیز متعاقباً ارتقای سطح گردشگری مجموعه چیتگر حایز اهمیت است.  

a suitable tourism model based on good urban governance for the chitgar tourism complex

aims: tourism encapsulates a diverse array of individuals, professions, institutions, and locales that converge harmoniously to facilitate the pursuit of travel-related endeavors. this article aims to present a suitable model for tourism based on good urban governance to enhance the chitgar tourism complex.methodology: the research, conducted in 1402, had an applied objective and utilized a case study approach focusing on the chitgar recreational complex. dimensions and criteria influencing tourism governance were determined through a review of previous studies and assessed through a questionnaire. the validity of the prepared questionnaire was confirmed using the delphi method. the sample size was determined using cochran’s formula (n=310), and questionnaire reliability was confirmed using cronbach’s alpha (0.81). research participants, selected through random sampling, included ordinary individuals and visitors to the chitgar tourism complex. data were analyzed using the one-sample t-test and spss 26 software. the desirability level of each dimension was evaluated using the test.findings: the governance model for tourism development in the chitgar recreational complex is achievable considering the nine dimensions: participation, transparency, rule of law, responsiveness, justice, accountability, supervision, efficiency, effectiveness, and specialization-orientation. the average dimensions were, respectively: participation 2.5, transparency 2.3, rule of law 2.1, responsiveness 2.6, justice 2.2, accountability 2.7, supervision 2.3, efficiency and effectiveness 2.5, and specialization-orientation 2.6. all dimensions were found to be at an undesirable level.conclusion: each dimension of good urban governance has criteria, and enhancing each of them is crucial for improving the level of dimensions and, consequently, elevating the tourism level of the chitgar complex.