شناسایی محرک‌های برنامه‌ریزانه از دیدگاه بخش خصوصی و عمومی جهت شراکت در شهر مشهد

اهداف: در شهرهای امروزی، مدیریت شهری به تنهایی قادر به تامین خدمات و پیشنهادات در طرح‌های توسعه شهری نیست. برای این منظور، همکاری با بخش خصوصی مورد توجه قرار گرفته و شراکت عمومی-خصوصی به‌عنوان یکی از شیوه‌های رایج همکاری میان بخش‌های عمومی و خصوصی مطرح شده است. از طرفی شکل‌گیری شراکت عمومی-خصوصی بدون وجود محرک‌هایی که منفعت هر دو بخش را تامین نماید؛ امکان‌پذیر نخواهد بود. از این رو، مقاله حاضر برای اولین بار به شناسایی محرک‌های برنامه‌ریزی شهری موثر در شراکت عمومی-خصوصی متناسب با نظرات سرمایه‌گذار و مدیریت شهری پرداخت. روش‌شناسی: این مقاله کیفی و در سال 1399 در شهر مشهد انجام شد. روش نمونه‌گیری به صورت غیرتصادفی بود و این مصاحبه‌ها تا زمانی که اشباع حاصل شد با 11 نفر از مطلعان کلیدی ادامه یافت. جمع‌آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با سرمایه‌گذاران و کارکنان شهرداری به‌عنوان بخش‌های عمومی و خصوصی انجام شد. تحلیل اطلاعات و تولید کدها و مقوله‌ها به کمک کدگذاری‌های فرعی و انتسابی بود. یافته‌ها: داده‌های گردآوری‌شده در قالب 110 کد اولیه، 29 کد فرعی و 5 مقوله شامل ایجاد محیط مناسب، افزایش بهره‌برداران، امکان سودآوری غیرمستقیم، امکان سود آوری مستقیم، افزایش قیمت زمین و ساختمان تحلیل شدند. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد محرک های برنامه‌ریزانه تنها به مباحث مرتبط با منفعت مالی و سودآوری محدوده نبوده بلکه علاوه بر آن‌ها  عوامل موثر در رضایت‌مندی عمومی و ایجاد محیط مناسب را نیز در برمی‌گیرند.

identifying urban planning incentive from the perspective of the private and public sector for the formation of public-private partnership in mashhad

aims: the provision of services will not be possible by urban management alone. therefore, cooperation between the private and public sector in form of public-private partnership is necessary. in partnership between the private sector and the public sector, common interests are very fundamental. less researches are about urban planning incentives which is addressed to the agreed incentives of both the public and private sectors. so, this paper identifies urban planning incentives in public-private partnership in accordance with the opinions of the investor and urban management for the first time. methodology: the present inquiry has been done through a qualitative approach in 2020.  the sampling method was non-random and these interviews were continued with 11 people until saturation was obtained. data collection was done through semi-structured interviews with investors and municipal employees as public and private sectors. data analysis and coding was done through sub-coding and attribute coding.findings: the collected data were analyzed in the form of 110 primary codes, 29 sub-codes and 5 categories such as appropriate environment, increasing users, indirect profitability, direct profitability and increasing land and building prices. sub-coding were about flexibility, site selection and land use.conclusion: the results of this study show that urban planning incentives are not only limited to financial benefit and profitability, but also include factors such as public satisfaction and creating an appropriate environment.