سنجش و تحلیل مکانی پهنه‌های توسعه درونزا در منطقه 3 کلانشهر اصفهان

اهداف: توسعه درون‌زای شهری، یکی از سیاست‌های سه‌گانه توسعه شهری است که در کنار دو سیاست توسعه شهری متصل یا پیوسته (ایجاد شهرک‌های متصل به شهر و در محدوده رسمی شهر) و سیاست توسعه شهری منفصل یا ناپیوسته (ایجاد شهرهای جدید با فاصله از شهر مادر) مطرح می‌شود. این رویکرد مزیت‌های نسبی متعددی نسبت به دو سیاست دیگر دارد. هدف پژوهش حاضر، سنجش و تحلیل مکانی پهنه‌های توسعه درون‌زا در منطقه 3 کلانشهر اصفهان بود.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی توسعه‌ای و به‌لحاظ روش توصیفی تحلیلی است. به‌منظور تعیین پهنه‌های توسعه درونی از مدل anp و برای تحلیل خوشه‌ای آن از شاخص نزدیک‌ترین همسایه و مدل getisord استفاده شد.یافته‌ها: براساس محاسبات مدل anp، پهنه‌های با اولویت بسیار بالا، بالا، کم و بسیار کم برای توسعه درون‌زا به ترتیب دارای 0.97، 0.91 و 430 هکتار بود؛ بنابراین حدود 188 هکتار از بافت منطقه 3 شهر اصفهان مستعد توسعه درونی است. براساس روش میانگین نزدیک‌ترین همسایه، الگوی پراکنش محدوده‌های دارای اولویت بسیار بالا و بالا با نمره zscoer برابر 20.85 بود که نشان‌دهنده الگوی کاملاً خوشه‌ای توزیع این اراضی است. براساس مدل getisord gi، مناطق با اولویت مداخله در قسمت شمالی و مرکزی و خوشه‌های با اولویت کم در قسمت جنوبی منطقه بودند.نتیجه‌گیری: بخش‌های شمالی و مرکزی منطقه 3 از لحاظ شاخص‌های همجواری کاربری‌ها در وضعیت مناسبی قرار دارند. در مجموع بخش‌های مشخصی از منطقه 3 قابلیت توسعه درونی را دارند. بنابراین اجرای توسعه میان‌افزا موجب شکوفایی بافت فرسوده منطقه 3 و همچنین خارج‌شدن آن از انزوا می‌شود.

Spatial Assessment and Analysis of Endogenous Development Zones; the Case Study of Region 3 of Isfahan Metropolis

Aims: Endogenous urban development is one of the three policies of urban development, which is presented along with two policies of connected or continuous urban development (creating towns connected to the city and within the official city limits) and separate or intermittently urban development policy (creating new cities at a distance from the mother city). This approach has several comparative advantages over the other two policies. The purpose of this study was spatial assessment and analysis of endogenous development zones in region 3 of Isfahan metropolis.Methodology: The present study is applieddevelopmental in terms of purpose and descriptiveanalytical in terms of method. The ANP model was used to determine the areas of internal development, and the nearest neighbor index and the GetisOrd model were used to analyze its clusters.Findings: According to the calculations of ANP model, very high, high, low and very low priority areas for endogenous development had 0.97, 0.91, and 430 hectares, respectively. Therefore, about 188 hectares of the texture of region 3 of Isfahan is prone to internal development. According to the nearest neighbor mean method, the distribution pattern of very high and high priority areas had a zscoer of 20.85, which indicates a completely cluster distribution pattern of these lands. According to the GetisOrd Gi model, the priority areas were in the northern and central part and the low priority clusters were in the southern part of the region.Conclusion: The northern and central parts of Zone 3 are in a good position in terms of land use proximity indicators. In general, certain parts of Region 3 have the potential for internal development. Therefore, the implementation of intermediate development will cause the wornout tissue of Region 3 to flourish and also to get out of isolation.