ریسک محیط زیستی آلاینده مونواکسیدکربن در فضاهای ورزشی و تفرجی روباز شهر تهران

اهداف و زمینه ها: هدف این تحقیق ارزیابی ریسک زیست محیطی فضاهای ورزشی شهر تهران در ارتباط با آلاینده مونواکسید کربن هوا است. روش‌شناسی: در ابتدا، داده‌های مربوط به آلاینده‌ مونواکسید کربن در بازه‌ زمانی ابتدای فروردین 1397 تا ابتدای فروردین 1398، به‌صورت خام از مرکز پایش آلودگی هوای تهران جمع‌آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. براساس درون یابی به روش کریجینگ به تفکیک رستر مربوطه تولید و کلاس بندی انجام شد. در نهایت براساس جدول شاخص کیفیت هوا (aqi / psi) طبقه بندی صورت گرفت و نقشه مربوطه تهیه گردید. از طریق تکنیک io در سیستم gis اقدام به روی‌هم‌گذاری لایه موقعیت مکانی مجموعه‌های ورزشی و لایه‌ پهنه‌بندی آلاینده‌ مونواکسید کربن گردید. از روش ارزیابی ریسک ویلیام فاین و براساس دو سناریوی مختلف، برای تعیین سطح و رتبه ریسک زیست محیطی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن به ترتیب متعلق به ایستگاه‌های اقدسیه ppm) (2.39 و پیروزی(2.11ppm) است. بیشترین هوای پاک متعلق به ایستگاه اقدسیه (77 روز) و کمترین آن متعلق به ایستگاه پیروزی (7 روز) بوده است. حدوداً 30% روزهای سال دارای کیفیت هوای ناسالم و ناسالم برای گروه‌های حساس بوده است. میانگین غلظت ساعتی و روزانه آلاینده مونواکسید کربن در تمامی ایستگاه‌های مورد مطالعه، کمتر از حد مجاز توصیه شده بوده است که نشان هیچ یک از مجموعه‌های ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض خطر غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن نیستند. براساس سناریوی الف؛ رتبه ریسک مربوط به آلاینده مونواکسید کربن 24 بوده که نشانگر وضعیت غیراضطراری و »سطح ریسک کم « است. ولیکن؛ در سناریوی دوم، رتبه ریسک 90 و سطح ریسک »متوسط « ارزیابی می‌گردد. نتیجه‌گیری: حدوداً 12 مجموعه‌ ورزشی، در معرض مستقیم این آلاینده‌ هوا قرار دارند و لازم است تا با اتخاذ راهکارهای مدیریتی به ارتقای کیفیت این نوع از کاربری‌های شهری همت گماشت

Environmental Risk of Carbon Monoxide Pollutant in Tehran Outdoor Sports Spaces and Recreation Sites

Aims Backgrounds: The purpose of this study was to evaluate the environmental risk of Tehranchr('39')s sports spaces in terms of the release of carbon monoxide pollutants.Methodology: First, data related to carbon monoxide pollutants were collected from the Tehran Air Pollution Monitoring Center and analyzed from the beginning of April 2018 to the beginning of April 2019. Using Craigchr('39')s introspection, the corresponding raster was generated and classified. Finally, the classification was done and the relevant map was prepared using the air quality index table (AQI / PSI), the spatial location layer of the sports complex, and the pollution layer of the carbon monoxide was merged using IO technique in the GIS. William Finechr('39')s risk assessment method, with two different scenarios, was used to determine the level and rank of environmental risk.Findings: The results showed that the highest and the lowest hourly concentration of carbon monoxide pollutants are recorded in Aqdasiyeh (with 2.39 ppm) and Piroozi (with 2.11 ppm), respectively. The cleanest air was recorded in Aqdasiyeh station (with 77 clean days), while the most polluted air was recorded in Piroozi station (with just7 clean days). Approximately, 30 percent of the days of the year had grouped into categories of unhealthy and unhealthy for sensitive groups . The average hourly and daily concentration of carbon monoxide pollutantswas less than permitted levels at all stations, indicating that none of the sports complexes in the study area are at risk for hourly concentrations of carbon monoxide pollutants. According to Scenario A, the risk rating is related to the carbon monoxide pollutant 24, which indicates a nonhazardous situation and a lowrisk level .Conclusion: About 12 sports complexes are directly exposed to this pollutant and it is necessary to adopt management strategies to improve the quality of this type of urban land use.