پژوهشی در تکامل ژئومورفولوژی دریاچه نئور، شمال غرب ایران (منطقه اردبیل)

دریاچه نئور از نظر تکتونیکی یک گرابن یا چاله فروافتاده است که در اثر تاثیر عوامل تکتونیکی به وجود آمده است. گسل نئور و گسل غرب دریاچه عامل اصلی در تشکیل و تکوین چاله نئور بوده است. که بعد از دوره ائوسن فعال بوده است. با توجه به این که گسل های مزبور سنگهای دور ائوسن را شکسته، سن تقریبی چاله دریاچه ائوسن بالایی می باشد. به دنبال این حوادث، در دوران سرد یخچالی درجه حرارت و تبخیر کمتر از حال بوده است، ورودی آب به دریاچه بیشتر شده و موجب پر شدن آن گردیده است. در نتیجه حوضه دریاچه نئور به شبکه زهکشی خارجی (قره سو) پیوسته است. به علت ارتفاع زیاد منطقه از سطح دریا (2500-3200 متر) سیستم فرسایش شبکه آبراهه ای زیر حوضه های قره سو و پریگلاسیر در گذشته با شدت بیشتری عمل کرده است و هم اکنون نیز فعال است. اما شدت فعالیت آنها به اندازه گذشته نیست. تخریب سنگهای آندزیتی و بازالتی و ایجاد لندفرمهای گوناگون در حوضه آبریز دریاچه نئور مانند مخروط افکنه ها که در محل اتصال دریاچه به کوهستان تشکیل شده، مخروط واریزه ها، پدیده نیواسیون و ... حاصل این فرسایش است. در این مطالعه می خواهیم نحوه تکامل و عوامل مورفوژنز لندفرمها و عوارض ژئومورفولوژی منطقه نئور را مورد بحث و بررسی قرار دهیم.